Takahashi Team B “Theater no Megami”
Date: 10-Feb-2019 (Sun)
Time: 17:00
Taniguchi Megu’s Birthday Stage
จำนวนครั้งที่โอเมกุขึ้นเธียเตอร์: 222 ครั้ง
◼︎เมมเบอร์ที่ขึ้นแสดง
อิวาตาเตะ ซาโฮะ, โอตะ นาโอะ, โอโมริ มาโฮะ, โอยะ ชิซึกะ, คาชิวากิ ยูกิ, คาวาฮาระ มิซากิ, คิตาซาวะ ซากิ, คุโบะ ซาโตเนะ, ซาซากิ ยูคาริ, ซาโต้ ชิโอริ, ทาคิตะ คาโยโกะ, ทานิกุจิ เมกุ, นากานิชิ จิโยริ, ฟุคุโอกะ เซย์นะ, ยามาเบะ อายุ, โยชิคาวะ นานาเสะ
————————————-
MC แนะนำตัว
◼︎หัวข้อ : ตรงนี้แหละที่ยกให้/ปล่อยผ่านไม่ได้
ซาโตเนะ : วิธีเรียกชื่อเมกุซังน่ะค่ะ
โอเมกุ : (เดินออกมาข้างหน้าเรื่อยๆ) อื้อๆ
ซาโตเนะ : จนถึงก่อนหน้านี้ เรียกว่า “เมกุซัง” ค่ะ แต่ช่วงนี้ใกล้ชิดกันมากขึ้น…
โอเมกุ เดินออกมาข้างหน้า
สักคน : ออกมาข้างหน้าสุดๆ เลยแฮะ
โอเมกุ : ออกมาจนได้ ขอโทษค่ะ
ซาโตเนะ : ช่วงนี้ใกล้ชิดกันมากขึ้นเลยเรียกว่า “เมกุชาง” ล่ะค่ะ
โอเมกุ : เรียกกันว่าเมกุชางเนอะ
ซาโตเนะ : ใช่ค่ะ เรียกว่าเมกุชาง
โอเมกุ : เรียกกันว่าเมกุชางเนอะ
ยูกิรินแอบหัวเราะตรงที่พูดหลายรอบ
โอเมกุ : เมกุก็เรียกซาโตเนะว่า “ชาโตเนะ” เนอะ
ยูกิรินแอบหัวเราะอีกรอบ
โอเมกุ : ต่างคนเรียก “ชา” กันเนอะ เรียกกันจริงๆ จังๆ
ซาโตเนะ : ทุกคนก็ลองเรียกดูกันบ้างนะคะ ฝากตัวด้วยค่า
ｘｘｘｘｘ
ยูคารุน : วันนี้เป็นสเตจสุดวิเศษของเมกุที่รัก เพราะงั้นมาช่วยส่งความรักกันให้เยอะๆ เถอะค่า ฝากตัวด้วยนะคะ
ｘｘｘｘｘ
เซย์จัง : วันนี้เป็นวันสำคัญของเมกุ เพราะงั้นอยากจะช่วยทำให้ครึกครื้นในฐานะเพื่อนร่วมรุ่นค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ
ｘｘｘｘｘ
โอเมกุ : สิ่งที่ฉันยกให้ไม่ได้ก็คือ แรกสุดของวันสิ่งที่เข้าปากต้องเป็นน้ำเปล่าล่ะค่ะ ตื่นเช้ามาก่อนที่จะทานข้าวเช้า ทุกคนปกติจะดื่มนม ไม่ก็น้ำเต้าหู้ หรืออย่างกาแฟที่มันเหมาะกับตอนเช้าใช่มั้ยล่ะคะ แต่ฉันต้องเป็นน้ำเปล่าล่ะค่ะ
เซย์จัง : แล้วน้ำร้อนล่ะ?
โอเมกุ : น้ำร้อน?
เซย์จัง : ยังไงต้องดื่มล่ะ
โอเมกุ : อ๊ะ มีคนที่ดื่มน้ำร้อนด้วยสินะเนี่ย (ผู้ชมและเมมเบอร์หัวเราะ)
ซักกี้ : แรร์เลย
โอเมกุ : แต่ว่าของฉันเป็นน้ำเปล่าธรรมดาล่ะค่ะ ต้องเป็นน้ำเปล่าเท่านั้นล่ะค่ะ หลังจากดื่มเปล่าหมดแก้วแล้ว ก็ถือว่าได้เริ่มต้นวันนั้นแล้ว ก็มีตรงนี้แหละที่ปล่อยผ่านไม่ได้ การเริ่มต้นวันของฉันคือน้ำเปล่าค่ะ วันนี้มาสนุกกันและสร้างความทรงจำสนุกๆ ด้วยกันเถอะค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ
————————————-
ซาโตเนะ : วิธีเรียกชื่อเมกุซังน่ะค่ะ
โอเมกุ : (เดินออกมาข้างหน้าเรื่อยๆ) อื้อๆ
ซาโตเนะ : จนถึงก่อนหน้านี้ เรียกว่า “เมกุซัง” ค่ะ แต่ช่วงนี้ใกล้ชิดกันมากขึ้น…
โอเมกุ เดินออกมาข้างหน้า
สักคน : ออกมาข้างหน้าสุดๆ เลยแฮะ
โอเมกุ : ออกมาจนได้ ขอโทษค่ะ
ซาโตเนะ : ช่วงนี้ใกล้ชิดกันมากขึ้นเลยเรียกว่า “เมกุชาง” ล่ะค่ะ
โอเมกุ : เรียกกันว่าเมกุชางเนอะ
ซาโตเนะ : ใช่ค่ะ เรียกว่าเมกุชาง
โอเมกุ : เรียกกันว่าเมกุชางเนอะ
ยูกิรินแอบหัวเราะตรงที่พูดหลายรอบ
โอเมกุ : เมกุก็เรียกซาโตเนะว่า “ชาโตเนะ” เนอะ
ยูกิรินแอบหัวเราะอีกรอบ
โอเมกุ : ต่างคนเรียก “ชา” กันเนอะ เรียกกันจริงๆ จังๆ
ซาโตเนะ : ทุกคนก็ลองเรียกดูกันบ้างนะคะ ฝากตัวด้วยค่า
ｘｘｘｘｘ
ยูคารุน : วันนี้เป็นสเตจสุดวิเศษของเมกุที่รัก เพราะงั้นมาช่วยส่งความรักกันให้เยอะๆ เถอะค่า ฝากตัวด้วยนะคะ
ｘｘｘｘｘ
เซย์จัง : วันนี้เป็นวันสำคัญของเมกุ เพราะงั้นอยากจะช่วยทำให้ครึกครื้นในฐานะเพื่อนร่วมรุ่นค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ
ｘｘｘｘｘ
————————————-
MCช่วงกลางสเตจ
◼︎หัวข้อ : คุยเกี่ยวกับโอเมกุ
อายุ : อายุเรียกเมกุซังว่า “กุเมะซัง” ล่ะ
โอเมกุ : ใช่ๆๆ
อายุ : แล้วก่อนหน้านี้ก็เคยไปทานข้าวด้วยกันมาล่ะค่ะ มักจะคอยให้คำปรึกษาอยู่เสมอ สำหรับอายุแล้วเมกุซังเป็นเหมือนพี่สาวเลยล่ะค่ะ
โอเมกุ : ดีใจจัง น้องสาวจ๋า ขอบคุณนะ อายุจัง
อายุ : ทางนี้สิคะต้องขอบคุณค่ะ
โอเมกุ : เมกุเองก็เรียกอายุจังว่า “วาตาเบะ อายุจัง” เหมือนกันเนอะ ยามาเบะ อายุจังแบบสลับที่
ยูกิริน : ทั้งคู่นี่เหมือนอยู่กันบนโลกที่ต่างออกไปเลยนะเนี่ย
ซะโฮ : สุดยอดเลยเนอะทั้งคู่ ของฉันตอนนี้กับโอเมกุมีซ้อมบทละครเวทียามะอินุกันทุกวันอยู่ ทุกวันก็ต้องกางแขนแล้วเข้ามากอดแบบนี้ล่ะ แล้วก็มาบอกว่า “รักซะโฮซังนะคะ” ล่ะค่ะ แต่จริงๆ แล้วทำกับทุกคนค่ะ
โอเมกุ : ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย~ เพราะว่ารักทุกคนต่างหากล่ะค่ะ ถึงกับทุกคนแต่ก็ใส่ความรู้สึกรักแล้วกอดเข้าไปนะคะ (ทำท่ากอด) เป็นเรื่องจริงนะคะ! ช่วยเชื่อกันหน่อยค่ะ
ซะโฮ : ให้เชื่อดีมั้ยนะ?
โอเมกุ : ค่ะ! ไม่มีเหตุผลให้โกหกนี่คะ
ซะโฮ : ใส่ความรู้สึกลงไปไหมน้า…
ชี่จัง : คิดว่าไม่ได้พูดกับทุกคนนะ ฉันไม่เห็นเคยถูกบอกเลยอะ
คนดูฮือฮา
โอเมกุ : ไม่จริง…
ชี่จังทำก้มหน้าก้มตาเหมือนซึมๆ มียูกิรินทำท่าปลอบ
ยูกิริน : ฉันก็เหมือนกัน…
โอเมกุ : ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยค่ะ…
ชี่จัง : เพราะงั้นวางใจได้ พูดแต่กับคนที่คิดแบบนั้นแหละน่า
ยูกิริน : ทุกคนถูกพูดใส่มั่งมั้ย? โอเคเปล่า? ทุกคนถูกพูดใส่มั้ย?
โอเมกุ : เอ๋ๆๆ ชักน่ากลัวอะ…
ยูกิริน : แต่ซะโฮเนี่ยเป็นคนที่มักถูกเลือกเกินเหตุอยู่แล้วล่ะนะ
ซะโฮ : เห!?
ชี่จัง : เพราะงั้นไม่ได้พูดกับทุกคนหรอก
ซะโฮ : นอกจากนี้ไม่มีคนถูกพูดเหรอ?
ยูกิริน : ไม่อะ ไม่เคยถูกพูด เพราะเป็นรุ่นพี่(ใหญ่)น่ะแหละ (ผายมือไปทางชี่จังด้วย)
โอเมกุ : งั้นต่อจากนี้มาสนิทสนมกันเถอะค่ะ~~!
ยูกิริน : ต่อจากนี้!?
ชี่จัง : งั้นตอนนี้ก็แปลว่ายังน่ะสิ
โอเมกุ : แต่นับถืออยู่นะคะ… !!
โอเมกุลนลาน
ยูกิริน : เมกุเนี่ย จากที่ตาเห็นกับข้างในนี่มีความต่างกันสุดขั้วเลยล่ะ
ชี่จัง : เก็ตเลย!!
ยูกิริน : เพิ่งรู้ก็ตอนได้มาอยู่ทีมเดียวกันเนี่ยแหละ
โอเมกุ : งั้นเหรอคะเนี่ย
ยูกิริน : คนอื่นจะคุยด้วยความคึกแบบนี้ (ทำมือระดับท้อง) ส่วนเมกุจะแบบนี้ (ยืดมือไปถึงเหนือศีรษะ) เก็ตมั้ย
ชี่จัง : เก็ตๆ แบบความคึกตอนอยู่ห้องแต่งตัวนี่อารมณ์เดียวกับตอนบนเวทีเลย
ยูกิริน : เก็ตๆๆ
ชี่จัง : จะว่ายังไงดี…
ยูกิริน : อย่าง MC ครึ่งแรกวันนี้คุยเกี่ยวกับเมกุนะ ทุกคนก็ “ค่า” ไปตามปกติ เหมือนคนอื่นไม่ได้ยิน แต่ฉันได้ยินแหละว่า “เย้~ ตั้งตารอเลยล่ะ” แบบเปิดโหมดพูดพึมพำอยู่คนเดียวล่ะ
โอเมกุ : จะหลุดพูดออกมาหมดเลยล่ะค่ะ อะไรที่คิดไว้
ยูกิริน : จะว่ายังไงดี คิดว่าเป็นเด็กคูลๆ (นิ่งๆ) มาตลอดเลยล่ะ คิดว่าเป็นสาวสวยที่คูลๆ แล้ววันนี้กัปตันก็หยุดใช่มะ “งั้นเอนจิ้น (ล้อมวงก่อนเริ่มแสดง) ให้เมกุที่เป็นเจ้าของวันเกิดเป็นคนนำล่ะกัน” ก็เลยรวมตัวกัน คอนเฟิร์มพวกตำแหน่งยืนอะไรกันงี้ แล้วก็แบบ “เมกุ ฝากด้วยนะ” ก็พูดออกมาว่า “ทุกคน มาสนุกครึกครื้นไปด้วยกันค่าา~~!!” นี่เอนจิ้นนะ! ก็อารมณ์แบบเอาจริงดิ!? บรรยากาศสบายๆ ขึ้นมาก็จริงอยู่ แต่ก็แบบเพิ่งเคยได้ยินเอนจิ้นแบบนี้เป็นครั้งแรกล่ะ
โอเมกุ : มันแบบอยากให้ดูสดใสๆ อะค่ะ…
ยูกิริน : โลกของตัวเองสุดยอดไปเลย…
นานาเสะ : ฉันกับเมกุซังสัญญาว่าจะไปคาเฟ่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อนหน้าแล้วล่ะค่ะ
โอเมกุ : ใช่ๆ
นานาเสะ : แต่เวลาเจอกับเมกุซังทีไรก็จะพูดว่า “นี่ๆ ไปคาเฟ่กัน~~~” แต่ดันไม่กำหนดรายละเอียดให้กันเลยค่ะ
โอเมกุ : ก็แบบตารางของ 3 คนไม่ตรงกันนี่นา
ยูกิริน : 3 คน ???
โอเมกุ : มีทาคาฮาชิ อายาเนะจังทีม 8 อีกคนด้วยค่ะ รวมกับนานาเสะจัง 3 คนสัญญาว่าจะไปคาเฟ่ด้วยกันตลอดดดดดเลยล่ะค่ะ
นานาเสะ : พูดมาตลอดตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ
โอเมกุ : พูดมาตลอดแต่ไม่ได้ทำจริงเลย สักเดือน 3 ดีไหมนะ… (หัวเราะ)
ชี่จัง : (ตบมุก) เดือนนี้ไม่ได้สินะ
โอเมกุ : อ่า… มีละครเวทีอะค่ะ
นานาเสะ : งั้นไว้จบละครเวที…
โอเมกุ : ไปด้วยกันให้ได้เลยนะ! จะรักษาคำพูดค่ะ (กำมือแน่น ทำหน้ามั่นมาก)
ผู้ชมฮือฮา
ชี่จัง : มีใครต่อไหม
มาโฮะเปี้ยน : ฉันค่ะ ทั้งตั้งแต่ก่อนเริ่มสเตจทีม B ทั้งก่อนคอนเสิร์ตทีม B เองก็ด้วย เมกุซังช่วยสอนท่าเต้นให้ตั้งไม่รู้กี่หนล่ะค่ะ อ่อนโยนอย่างจริงๆ เลยล่ะค่ะ จะว่ายังไงดี… รู้สึกเป็นพระคุณอย่างมากที่สุดเลยล่ะค่ะ
โอเมกุ : เอ๋….ขอบคุณนะ
มาโฮะเปี้ยน : ต่อจากนี้จะพยายามทำด้วยตัวเองโดยไม่ให้รบกวนเมกุซังล่ะค่ะ เมกุซัง ขอบคุณมากๆ นะคะ
โอเมกุ : ไม่ล่ะๆ ทางนี้ต่างหากต้องขอบคุณ รู้สึกเป็นเกียรติเลย ขอบคุณนะ ปกติไม่ค่อยโดนชมเท่าไหร่ แบบนี้เล่นเอาเขินเลยอะ ขอบคุณค่ะ
ทุกคนหัวเราะ
ชี่จัง : งั้นเปลี่ยนกับเมมเบอร์ครึ่งหลังเลยมั้ย
โอเมกุ : ขอบคุณค่ะ เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเลยล่ะค่ะ
ｘｘｘｘｘ
เซย์จัง : ได้ยินเมกุถูกชมจากข้างหลังมาล่ะ ปกติดูบ๊องๆ ขนาดนั้น แต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่ช่วยเหลือคนอื่นจริงจังล่ะ ก่อนหน้านี้ฉันเองก็ถูกช่วยไว้เหมือนกันล่ะ ก่อนหน้านี้มีคอนเสิร์ตทีม B นี่คะ ตอนนั้นตัวฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะกลุ้มอะไรขนาดนั้น แล้วเมกุก็ทัก LINE มาหาว่า “ช่วงนี้เซย์จังเป็นอะไรรึเปล่า? เซย์จังเป็นของเซย์จังแบบนี้ก็ดีแล้วน่า” เลยทำให้ตั้งตัวขึ้นมาได้ว่า “งั้นเหรอ แบบนี้ดีแล้วเหรอ”
เมมเบอร์ฮือฮา
เซย์จัง : เป็นคนที่หนักแน่นกว่าที่คิดนะ!
คาโยะยน : เรื่องราวดีๆ
เซย์จัง : สังเกตเห็นกันด้วยล่ะ
จิโยริ : สังเกตเห็นเซย์จังที่กำลังกลุ้มอยู่สินะเนี่ย คอยสังเกตรอบตัวกว่าที่คิดเนอะ
เซย์จัง : เพราะงั้น มีเรื่องเกี่ยวกับเมกุกันมั่งไหม
ซักกี้ : ฉันอยู่ยูนิต Locker Room Boy ล่ะค่ะ จิโยริซังก็เหมือนกัน มันจะมีช่วงที่ยกแร็คเก็ตขึ้นแล้ว “ยชช่า~!” อะไรแบบนี้ตอนช่วงต้นกับช่วงท้ายอยู่ 2 รอบ แล้วทุกคนก็จะไม่รู้จังหวะกัน
โอตะนาโอะ : อะไรเนี่ย!? (หลุดขำ)
จิโยริ : ใช่ๆ แล้วเคยมีเล่น Locker Room Boy ตอนซักกี้ไม่อยู่ด้วย ช่วงที่ทุกคนล้อมวงแล้วอารมณ์ “เฮ้~” “ทุกคนลุย” มันเป็นอะไรที่สำคัญน่ะนะ แต่ทุกคนดันกระจัดกระจายไปหมดเลย ก็มาคิดๆ ว่าจังหวะมันตอนไหนกันนะ ก็ลองถามเมกุดูเหมือนกัน เมกุก็ตอบว่า “แล้วแต่คนไม่ใช่เหรอคะ? (ทำเสียงงงๆ)”
ทุกคนหัวเราะ
จิโยริ : ไม่ใช่แล้วแต่คนดิ
เซย์จัง : บ๊องชะมัด
จิโยริ : เมื่อกี้ก็เหมือนกัน เลยบอก (ซักกี้) ไปว่า “ฝากด้วยนะ”
ซักกี้ : ตำแหน่งฉันหันหลังอยู่ เพราะงั้นผู้ชมเลยมองหน้าไม่เห็น ก็เลยทำหน้าส่งสัญญาณล่ะ
จิโยริ : ใช่ๆ ช่วยทำให้ตลอดเลย
ซักกี้ : เริ่มอยากจะให้จับจังหวะกันซะทีล่ะ
จิโยริ : นั่นสิ ฝากฝังกันตลอดเลยนี่นะ
ซักกี้ : ค่ะ จบแล้วค่ะ
คาโยะยนยกมือ
เซย์จัง : อยู่กับเมกุนานที่สุดเลยนี่นะ?
คาโยะยน : ค่ะ ฉันกับเมกุจังเนี่ย ให้ฟีลเกือบๆ จะเป็นรุ่นเดียวกันเลยล่ะค่ะ*
(หมายเหตุ: เมกุอยู่รุ่น 15 ก็จริง แต่เมกุเดบิวต์เป็นเคงคิวเซช้ากว่ารุ่น 15 เกือบทุกคนแทบจะเป็นปี ช่วงเวลาเดบิวต์เลยไปไล่เลี่ยกับดราฟท์รุ่น 1 แทน ส่วนคาโยะยนนอกจากเป็นดราฟท์รุ่น 1 แล้ว ยังอยู่ทีม A ด้วยกันมาตลอด จนย้ายมาทีม B ด้วยกัน)
คาโยะยน : แล้วก็สนิทสนมกันมาตลอด เมกุจังเนี่ยเป็นคนอ่านออกเสียงทื่อๆ ใช่มั้ยคะ วิธีการพูดดูเหมือนท่องบทมากๆ แต่เมกุจังตอนที่แสดงละครสุดยอดเลยนี่คะ
เซย์จัง : เนอะ! เท่สุดๆ ไปเลย
คาโยะยน : ตอนที่เข้าบทบาทนี่ไม่เห็นจะดูทื่อๆ เลย ก็เลยชวนสงสัยว่าทำไมตอนเวลาส่วนตัวกลับดูเหมือนคนพูดท่องบทได้ขนาดนี้กันนะ
เซย์จัง : น่าคิดๆ!
จิโยริ : เคยสัญญาว่าจะไปกินข้าวกับเมกุด้วยกันอยู่ ก็บทสนทนามันพาไปแบบว่า”จิโยริซัง อยากไปทานข้าวด้วยกันค่ะ” แล้วตอนนั้นก็ “เอ๋~ อยากไป (ทำเสียงเลียนแบบเมกุ)” ก็ถามกลับไปว่า “อยากไปจริงอะ?” ก็ตอบว่า “ค่ะ อยากไปค่ะ” เก็ตมะ แบบดูทื่อๆ จนสงสัยว่าจริงมั้ย ทื่อๆ ซะจนไม่รู้จะชวนไปด้วยดีมั้ยเนี่ย น่าจะให้แสดงหน่อยดีกว่าเนอะ…
คาโยะยน : ให้แสดงในชีวิตส่วนตัวด้วยสินะคะ…(หัวเราะ)
จิโยริ : น่าจะเข้าใจกว่า…
คาโยะยน : แบบนั้นก็เก็ตกว่าด้วย
เซย์จัง : งั้นนาโอะจังที่เล่นละครเวทีด้วยกัน
โอตะนาโอะ : ละครเวทีอยู่ด้วยกัน แล้วก่อนหน้านี้ก็มีสเตจเหมือนกันใช่มั้ยคะ ก็มีคนที่ไม่ได้เจอกันนานอย่างเช่น ยูคารุนซัง ก็มีพูดออกมาว่า “ยูคารุนซัง~ อยากเจอสุดๆ ไปเลยล่ะค่ะ” นี่ก็ฟังๆ ไประหว่างเมคอัพ สักพักจิโยริซังก็เข้ามาแล้วทักว่า “อรุณสวัสดิ์จ้า” เมกุซังก็พุ่งเข้าไปหาแล้วพูดว่า “จิโยริซัง~ อยากเจอสุดๆ ไปเลยล่ะค่ะ” มาประโยคเดียวกันเลยอะค่ะ
ยูคารุน : พูดออกมาจริง…
โอตะนาโอะ : ก็คิดนะ นั่นมันอะไรกันคะนี่… ยูคารุนซังก็ได้ยินใช่มั้ยคะ
ยูคารุน : ใช่ๆ
โอตะนาโอะ : ประโยคเดียวกันเลยนี่คะ
ยูคารุน : แบบไปพูดกับจิโยริด้วยประโยคเดียวกันเลย…
จิโยริ : จริงเหรอเนี่ย…
โอตะนาโอะ : แต่จิโยริซังรับความรู้สึกอย่างจริงใจดีกว่าล่ะค่ะ
จิโยริ : ดีใจสุดๆ เลยนะนั่น ว่าอยากเจอฉันขนาดนี้เหรอเนี่ย ทั้งๆ ที่ทุกคนอยู่หลายคนแต่กลับ “จิโยริซัง~ อยากเจอสุดๆ ไปเลยล่ะค่ะ” เนี่ย คือเพราะทุกคนอยู่ก็เลยเก็บอารมณ์ไว้ แต่จริงๆ อยากตอบไปว่า “ขอบคุณนะ จริงๆ เหรอ~” แท้ๆ
โอตะนาโอะ : ก่อนหน้านั้นพูดกับยูคารุนซังไป
ยูคารุน : พูดแบบเดียวกันเลย
จิโยริ : โกหกใช่มั้ย จริงอะ? ทุกคนเห็นเหรอ?
ยูคารุน : ค่อนข้างได้ยินเนอะ ในห้องแต่งตัว
เซย์จัง : ได้ยินเนอะ เป็นอะไรที่ค่อนข้างเจอล่ะค่ะ
จิโยริ : แล้วแค่ตอนนั้นที่ดูมีใส่ความรู้สึก ไม่ใช่ทื่อๆ ด้วยนะ แบบ… “อยากเจอค่ะ~!” คิดว่าอยากเจอจริงๆ นะนั่น หรืออันนี้นี่คือแสดงรึเปล่านะ?
เซย์จัง : นอกจากนี้ใครมีอะไรมั้ยนะ?
ซาโตเนะ : ค่า~ เมกุซาง~ ช่วยสนิทสนมกันด้วยล่ะค่ะ ก่อนหน้านี้อยู่โรงแรมห้องเดียวกันค่ะ
เซย์จัง : ก่อนหน้านี้(ที่ไทย)สินะ
ซาโตเนะ : เพิ่งเคยอยู่ห้องเดียวกับรุ่นพี่ครั้งแรกก็กับเมกุซังเนี่ยแหละค่ะ เลยประหม่าๆ แต่เมกุซังเป็นคนแบบสบายๆ เลยไม่ค่อยประหม่าค่ะ
เซย์จัง : ห้องไม่รกนะ? โอเคเปล่า?
ซาโตเนะ : (คิดตาม) อ๊ะ…….. เอ่อ….
จิโยริ : รกแหง…
ซาโตเนะ : จะว่าเรียบร้อยก็เรียบร้อยอะนะคะ….
เซย์จัง : น่าสงสัยนะเนี่ย …เอาเป็นว่า เมกุทั้งในด้านที่ดีหรือด้านที่ไม่ใช่แบบนั้นก็ตาม แต่ยังไงพวกเรารักเมกุนะคะ~~
ผู้ชมปรบมือ
————————————-
กล่าวนำอังกอร์สเตจวันเกิด
ตัวแทนแฟนๆ กล่าวนำอังกอร์
“ทุกคนสวัสดีครับ (ผู้ชม: สวัสดีครับ/ค่ะ) วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดของทานิกุจิ เมกุซัง ที่ครบรอบ 20 ปีไปวันที่ 12 พฤศจิกายนครับ (ผู้ชม : เฮ~~) โอเมกุตลอดหนึ่งในวัย 19 นั้น ได้เข้าร่วมงานโชว์มวยปล้ำที่ตัวเองรักอย่างต่อเนื่อง ได้แสดงฝีมือในบทซไว จากละครและละครเวที Majimuri Gakuen ให้ชมกัน แต่ติดใจบทซไวมากเกินไป เลยมีติดอิมเมจน่ากลัวปนมาด้วย (ผู้ชมหัวเราะ) ซึ่งเจ้าตัวเองก็กังวลอยู่เหมือนกันครับ
ยิ่งไปกว่านั้นในงานเลือกตั้งทั่วไปก็ได้ติดอันดับที่ 33 ได้เป็นเซนเตอร์ที่เป็นเป้าหมายของเพลง Tomodachi Janaika? ซึ่งเป็น 1 ปีที่ก้าวกระโดดเลยล่ะครับ (ผู้ชมเฮ)
แต่ถึงจะดูเป็น 1 ปีที่ราบรื่น แต่ก็ไม่ได้ราบรื่นไปซะทุกอย่างครับ การติดเซมบัตสึซิงเกิ้ลของ AKB48 ที่เป็นเป้าหมาย จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยได้รับเลือก ได้เห็นท่าที่ดูกลุ้มใจทุกคราวที่มีประกาศเลยล่ะครับ
แต่ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าจะยามไหน คิดและให้ความสำคัญกับแฟนๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างโพสิทีฟ ครุ่นคิดอย่างหนักว่า สิ่งที่ตัวเองขาดในตอนนี้คืออะไรกันนะ ซึ่งโอเมกุที่มุ่งมานะไม่ยอมแพ้นั้น รู้สึกนับถือจริงๆ เลยล่ะครับ (ผู้ชมเฮ)
ปกติจะดูลั้ลลา บ๊องๆ อยู่หน่อยก็ตาม (ผู้ชมหัวเราะ) แต่เป็นคนที่มีความคิดอันแรงกล้า และยังเปล่งประกายบนเวที ทั้งหมดนั้น เป็นเสน่ห์ของโอเมกุ และยังสะท้อนไปถึงแต่ละวันของแฟนๆ อย่างพวกเราด้วยครับ
เมกุจังที่อายุ 20 และขอบเขตการงานที่กว้างขึ้น เพื่อให้ปีนี้เป็นปีที่สามารถก้าวกระโดดยิ่งขึ้นไปอีกปี อยากจะขอให้ช่วยคอลล์ “โอเมกุ” อันยิ่งใหญ่หน่อยครับ (ผู้ชมเฮ)
ทุกคนครับ มาช่วยทะลุขีดจำกัด (= คำพูดเดียวกับที่เมกุเขียนพู่กันแรกของปี) กับโอเมกุไปด้วยกันเถอะครับ (ผู้ชมเฮ) มาคอลล์โอเมกุกันเถอะ!!”
อายุ : อายุเรียกเมกุซังว่า “กุเมะซัง” ล่ะ
โอเมกุ : ใช่ๆๆ
อายุ : แล้วก่อนหน้านี้ก็เคยไปทานข้าวด้วยกันมาล่ะค่ะ มักจะคอยให้คำปรึกษาอยู่เสมอ สำหรับอายุแล้วเมกุซังเป็นเหมือนพี่สาวเลยล่ะค่ะ
โอเมกุ : ดีใจจัง น้องสาวจ๋า ขอบคุณนะ อายุจัง
อายุ : ทางนี้สิคะต้องขอบคุณค่ะ
โอเมกุ : เมกุเองก็เรียกอายุจังว่า “วาตาเบะ อายุจัง” เหมือนกันเนอะ ยามาเบะ อายุจังแบบสลับที่
ยูกิริน : ทั้งคู่นี่เหมือนอยู่กันบนโลกที่ต่างออกไปเลยนะเนี่ย
ซะโฮ : สุดยอดเลยเนอะทั้งคู่ ของฉันตอนนี้กับโอเมกุมีซ้อมบทละครเวทียามะอินุกันทุกวันอยู่ ทุกวันก็ต้องกางแขนแล้วเข้ามากอดแบบนี้ล่ะ แล้วก็มาบอกว่า “รักซะโฮซังนะคะ” ล่ะค่ะ แต่จริงๆ แล้วทำกับทุกคนค่ะ
โอเมกุ : ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย~ เพราะว่ารักทุกคนต่างหากล่ะค่ะ ถึงกับทุกคนแต่ก็ใส่ความรู้สึกรักแล้วกอดเข้าไปนะคะ (ทำท่ากอด) เป็นเรื่องจริงนะคะ! ช่วยเชื่อกันหน่อยค่ะ
ซะโฮ : ให้เชื่อดีมั้ยนะ?
โอเมกุ : ค่ะ! ไม่มีเหตุผลให้โกหกนี่คะ
ซะโฮ : ใส่ความรู้สึกลงไปไหมน้า…
ชี่จัง : คิดว่าไม่ได้พูดกับทุกคนนะ ฉันไม่เห็นเคยถูกบอกเลยอะ
คนดูฮือฮา
โอเมกุ : ไม่จริง…
ชี่จังทำก้มหน้าก้มตาเหมือนซึมๆ มียูกิรินทำท่าปลอบ
ยูกิริน : ฉันก็เหมือนกัน…
โอเมกุ : ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยค่ะ…
ชี่จัง : เพราะงั้นวางใจได้ พูดแต่กับคนที่คิดแบบนั้นแหละน่า
ยูกิริน : ทุกคนถูกพูดใส่มั่งมั้ย? โอเคเปล่า? ทุกคนถูกพูดใส่มั้ย?
โอเมกุ : เอ๋ๆๆ ชักน่ากลัวอะ…
ยูกิริน : แต่ซะโฮเนี่ยเป็นคนที่มักถูกเลือกเกินเหตุอยู่แล้วล่ะนะ
ซะโฮ : เห!?
ชี่จัง : เพราะงั้นไม่ได้พูดกับทุกคนหรอก
ซะโฮ : นอกจากนี้ไม่มีคนถูกพูดเหรอ?
ยูกิริน : ไม่อะ ไม่เคยถูกพูด เพราะเป็นรุ่นพี่(ใหญ่)น่ะแหละ (ผายมือไปทางชี่จังด้วย)
โอเมกุ : งั้นต่อจากนี้มาสนิทสนมกันเถอะค่ะ~~!
ยูกิริน : ต่อจากนี้!?
ชี่จัง : งั้นตอนนี้ก็แปลว่ายังน่ะสิ
โอเมกุ : แต่นับถืออยู่นะคะ… !!
โอเมกุลนลาน
ยูกิริน : เมกุเนี่ย จากที่ตาเห็นกับข้างในนี่มีความต่างกันสุดขั้วเลยล่ะ
ชี่จัง : เก็ตเลย!!
ยูกิริน : เพิ่งรู้ก็ตอนได้มาอยู่ทีมเดียวกันเนี่ยแหละ
โอเมกุ : งั้นเหรอคะเนี่ย
ยูกิริน : คนอื่นจะคุยด้วยความคึกแบบนี้ (ทำมือระดับท้อง) ส่วนเมกุจะแบบนี้ (ยืดมือไปถึงเหนือศีรษะ) เก็ตมั้ย
ชี่จัง : เก็ตๆ แบบความคึกตอนอยู่ห้องแต่งตัวนี่อารมณ์เดียวกับตอนบนเวทีเลย
ยูกิริน : เก็ตๆๆ
ชี่จัง : จะว่ายังไงดี…
ยูกิริน : อย่าง MC ครึ่งแรกวันนี้คุยเกี่ยวกับเมกุนะ ทุกคนก็ “ค่า” ไปตามปกติ เหมือนคนอื่นไม่ได้ยิน แต่ฉันได้ยินแหละว่า “เย้~ ตั้งตารอเลยล่ะ” แบบเปิดโหมดพูดพึมพำอยู่คนเดียวล่ะ
โอเมกุ : จะหลุดพูดออกมาหมดเลยล่ะค่ะ อะไรที่คิดไว้
ยูกิริน : จะว่ายังไงดี คิดว่าเป็นเด็กคูลๆ (นิ่งๆ) มาตลอดเลยล่ะ คิดว่าเป็นสาวสวยที่คูลๆ แล้ววันนี้กัปตันก็หยุดใช่มะ “งั้นเอนจิ้น (ล้อมวงก่อนเริ่มแสดง) ให้เมกุที่เป็นเจ้าของวันเกิดเป็นคนนำล่ะกัน” ก็เลยรวมตัวกัน คอนเฟิร์มพวกตำแหน่งยืนอะไรกันงี้ แล้วก็แบบ “เมกุ ฝากด้วยนะ” ก็พูดออกมาว่า “ทุกคน มาสนุกครึกครื้นไปด้วยกันค่าา~~!!” นี่เอนจิ้นนะ! ก็อารมณ์แบบเอาจริงดิ!? บรรยากาศสบายๆ ขึ้นมาก็จริงอยู่ แต่ก็แบบเพิ่งเคยได้ยินเอนจิ้นแบบนี้เป็นครั้งแรกล่ะ
โอเมกุ : มันแบบอยากให้ดูสดใสๆ อะค่ะ…
ยูกิริน : โลกของตัวเองสุดยอดไปเลย…
นานาเสะ : ฉันกับเมกุซังสัญญาว่าจะไปคาเฟ่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อนหน้าแล้วล่ะค่ะ
โอเมกุ : ใช่ๆ
นานาเสะ : แต่เวลาเจอกับเมกุซังทีไรก็จะพูดว่า “นี่ๆ ไปคาเฟ่กัน~~~” แต่ดันไม่กำหนดรายละเอียดให้กันเลยค่ะ
โอเมกุ : ก็แบบตารางของ 3 คนไม่ตรงกันนี่นา
ยูกิริน : 3 คน ???
โอเมกุ : มีทาคาฮาชิ อายาเนะจังทีม 8 อีกคนด้วยค่ะ รวมกับนานาเสะจัง 3 คนสัญญาว่าจะไปคาเฟ่ด้วยกันตลอดดดดดเลยล่ะค่ะ
นานาเสะ : พูดมาตลอดตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ
โอเมกุ : พูดมาตลอดแต่ไม่ได้ทำจริงเลย สักเดือน 3 ดีไหมนะ… (หัวเราะ)
ชี่จัง : (ตบมุก) เดือนนี้ไม่ได้สินะ
โอเมกุ : อ่า… มีละครเวทีอะค่ะ
นานาเสะ : งั้นไว้จบละครเวที…
โอเมกุ : ไปด้วยกันให้ได้เลยนะ! จะรักษาคำพูดค่ะ (กำมือแน่น ทำหน้ามั่นมาก)
ผู้ชมฮือฮา
ชี่จัง : มีใครต่อไหม
มาโฮะเปี้ยน : ฉันค่ะ ทั้งตั้งแต่ก่อนเริ่มสเตจทีม B ทั้งก่อนคอนเสิร์ตทีม B เองก็ด้วย เมกุซังช่วยสอนท่าเต้นให้ตั้งไม่รู้กี่หนล่ะค่ะ อ่อนโยนอย่างจริงๆ เลยล่ะค่ะ จะว่ายังไงดี… รู้สึกเป็นพระคุณอย่างมากที่สุดเลยล่ะค่ะ
โอเมกุ : เอ๋….ขอบคุณนะ
มาโฮะเปี้ยน : ต่อจากนี้จะพยายามทำด้วยตัวเองโดยไม่ให้รบกวนเมกุซังล่ะค่ะ เมกุซัง ขอบคุณมากๆ นะคะ
โอเมกุ : ไม่ล่ะๆ ทางนี้ต่างหากต้องขอบคุณ รู้สึกเป็นเกียรติเลย ขอบคุณนะ ปกติไม่ค่อยโดนชมเท่าไหร่ แบบนี้เล่นเอาเขินเลยอะ ขอบคุณค่ะ
ทุกคนหัวเราะ
ชี่จัง : งั้นเปลี่ยนกับเมมเบอร์ครึ่งหลังเลยมั้ย
โอเมกุ : ขอบคุณค่ะ เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเลยล่ะค่ะ
ｘｘｘｘｘ
เซย์จัง : ได้ยินเมกุถูกชมจากข้างหลังมาล่ะ ปกติดูบ๊องๆ ขนาดนั้น แต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่ช่วยเหลือคนอื่นจริงจังล่ะ ก่อนหน้านี้ฉันเองก็ถูกช่วยไว้เหมือนกันล่ะ ก่อนหน้านี้มีคอนเสิร์ตทีม B นี่คะ ตอนนั้นตัวฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะกลุ้มอะไรขนาดนั้น แล้วเมกุก็ทัก LINE มาหาว่า “ช่วงนี้เซย์จังเป็นอะไรรึเปล่า? เซย์จังเป็นของเซย์จังแบบนี้ก็ดีแล้วน่า” เลยทำให้ตั้งตัวขึ้นมาได้ว่า “งั้นเหรอ แบบนี้ดีแล้วเหรอ”
เมมเบอร์ฮือฮา
เซย์จัง : เป็นคนที่หนักแน่นกว่าที่คิดนะ!
คาโยะยน : เรื่องราวดีๆ
เซย์จัง : สังเกตเห็นกันด้วยล่ะ
จิโยริ : สังเกตเห็นเซย์จังที่กำลังกลุ้มอยู่สินะเนี่ย คอยสังเกตรอบตัวกว่าที่คิดเนอะ
เซย์จัง : เพราะงั้น มีเรื่องเกี่ยวกับเมกุกันมั่งไหม
ซักกี้ : ฉันอยู่ยูนิต Locker Room Boy ล่ะค่ะ จิโยริซังก็เหมือนกัน มันจะมีช่วงที่ยกแร็คเก็ตขึ้นแล้ว “ยชช่า~!” อะไรแบบนี้ตอนช่วงต้นกับช่วงท้ายอยู่ 2 รอบ แล้วทุกคนก็จะไม่รู้จังหวะกัน
โอตะนาโอะ : อะไรเนี่ย!? (หลุดขำ)
จิโยริ : ใช่ๆ แล้วเคยมีเล่น Locker Room Boy ตอนซักกี้ไม่อยู่ด้วย ช่วงที่ทุกคนล้อมวงแล้วอารมณ์ “เฮ้~” “ทุกคนลุย” มันเป็นอะไรที่สำคัญน่ะนะ แต่ทุกคนดันกระจัดกระจายไปหมดเลย ก็มาคิดๆ ว่าจังหวะมันตอนไหนกันนะ ก็ลองถามเมกุดูเหมือนกัน เมกุก็ตอบว่า “แล้วแต่คนไม่ใช่เหรอคะ? (ทำเสียงงงๆ)”
ทุกคนหัวเราะ
จิโยริ : ไม่ใช่แล้วแต่คนดิ
เซย์จัง : บ๊องชะมัด
จิโยริ : เมื่อกี้ก็เหมือนกัน เลยบอก (ซักกี้) ไปว่า “ฝากด้วยนะ”
ซักกี้ : ตำแหน่งฉันหันหลังอยู่ เพราะงั้นผู้ชมเลยมองหน้าไม่เห็น ก็เลยทำหน้าส่งสัญญาณล่ะ
จิโยริ : ใช่ๆ ช่วยทำให้ตลอดเลย
ซักกี้ : เริ่มอยากจะให้จับจังหวะกันซะทีล่ะ
จิโยริ : นั่นสิ ฝากฝังกันตลอดเลยนี่นะ
ซักกี้ : ค่ะ จบแล้วค่ะ
คาโยะยนยกมือ
เซย์จัง : อยู่กับเมกุนานที่สุดเลยนี่นะ?
คาโยะยน : ค่ะ ฉันกับเมกุจังเนี่ย ให้ฟีลเกือบๆ จะเป็นรุ่นเดียวกันเลยล่ะค่ะ*
(หมายเหตุ: เมกุอยู่รุ่น 15 ก็จริง แต่เมกุเดบิวต์เป็นเคงคิวเซช้ากว่ารุ่น 15 เกือบทุกคนแทบจะเป็นปี ช่วงเวลาเดบิวต์เลยไปไล่เลี่ยกับดราฟท์รุ่น 1 แทน ส่วนคาโยะยนนอกจากเป็นดราฟท์รุ่น 1 แล้ว ยังอยู่ทีม A ด้วยกันมาตลอด จนย้ายมาทีม B ด้วยกัน)
คาโยะยน : แล้วก็สนิทสนมกันมาตลอด เมกุจังเนี่ยเป็นคนอ่านออกเสียงทื่อๆ ใช่มั้ยคะ วิธีการพูดดูเหมือนท่องบทมากๆ แต่เมกุจังตอนที่แสดงละครสุดยอดเลยนี่คะ
เซย์จัง : เนอะ! เท่สุดๆ ไปเลย
คาโยะยน : ตอนที่เข้าบทบาทนี่ไม่เห็นจะดูทื่อๆ เลย ก็เลยชวนสงสัยว่าทำไมตอนเวลาส่วนตัวกลับดูเหมือนคนพูดท่องบทได้ขนาดนี้กันนะ
เซย์จัง : น่าคิดๆ!
จิโยริ : เคยสัญญาว่าจะไปกินข้าวกับเมกุด้วยกันอยู่ ก็บทสนทนามันพาไปแบบว่า”จิโยริซัง อยากไปทานข้าวด้วยกันค่ะ” แล้วตอนนั้นก็ “เอ๋~ อยากไป (ทำเสียงเลียนแบบเมกุ)” ก็ถามกลับไปว่า “อยากไปจริงอะ?” ก็ตอบว่า “ค่ะ อยากไปค่ะ” เก็ตมะ แบบดูทื่อๆ จนสงสัยว่าจริงมั้ย ทื่อๆ ซะจนไม่รู้จะชวนไปด้วยดีมั้ยเนี่ย น่าจะให้แสดงหน่อยดีกว่าเนอะ…
คาโยะยน : ให้แสดงในชีวิตส่วนตัวด้วยสินะคะ…(หัวเราะ)
จิโยริ : น่าจะเข้าใจกว่า…
คาโยะยน : แบบนั้นก็เก็ตกว่าด้วย
เซย์จัง : งั้นนาโอะจังที่เล่นละครเวทีด้วยกัน
โอตะนาโอะ : ละครเวทีอยู่ด้วยกัน แล้วก่อนหน้านี้ก็มีสเตจเหมือนกันใช่มั้ยคะ ก็มีคนที่ไม่ได้เจอกันนานอย่างเช่น ยูคารุนซัง ก็มีพูดออกมาว่า “ยูคารุนซัง~ อยากเจอสุดๆ ไปเลยล่ะค่ะ” นี่ก็ฟังๆ ไประหว่างเมคอัพ สักพักจิโยริซังก็เข้ามาแล้วทักว่า “อรุณสวัสดิ์จ้า” เมกุซังก็พุ่งเข้าไปหาแล้วพูดว่า “จิโยริซัง~ อยากเจอสุดๆ ไปเลยล่ะค่ะ” มาประโยคเดียวกันเลยอะค่ะ
ยูคารุน : พูดออกมาจริง…
โอตะนาโอะ : ก็คิดนะ นั่นมันอะไรกันคะนี่… ยูคารุนซังก็ได้ยินใช่มั้ยคะ
ยูคารุน : ใช่ๆ
โอตะนาโอะ : ประโยคเดียวกันเลยนี่คะ
ยูคารุน : แบบไปพูดกับจิโยริด้วยประโยคเดียวกันเลย…
จิโยริ : จริงเหรอเนี่ย…
โอตะนาโอะ : แต่จิโยริซังรับความรู้สึกอย่างจริงใจดีกว่าล่ะค่ะ
จิโยริ : ดีใจสุดๆ เลยนะนั่น ว่าอยากเจอฉันขนาดนี้เหรอเนี่ย ทั้งๆ ที่ทุกคนอยู่หลายคนแต่กลับ “จิโยริซัง~ อยากเจอสุดๆ ไปเลยล่ะค่ะ” เนี่ย คือเพราะทุกคนอยู่ก็เลยเก็บอารมณ์ไว้ แต่จริงๆ อยากตอบไปว่า “ขอบคุณนะ จริงๆ เหรอ~” แท้ๆ
โอตะนาโอะ : ก่อนหน้านั้นพูดกับยูคารุนซังไป
ยูคารุน : พูดแบบเดียวกันเลย
จิโยริ : โกหกใช่มั้ย จริงอะ? ทุกคนเห็นเหรอ?
ยูคารุน : ค่อนข้างได้ยินเนอะ ในห้องแต่งตัว
เซย์จัง : ได้ยินเนอะ เป็นอะไรที่ค่อนข้างเจอล่ะค่ะ
จิโยริ : แล้วแค่ตอนนั้นที่ดูมีใส่ความรู้สึก ไม่ใช่ทื่อๆ ด้วยนะ แบบ… “อยากเจอค่ะ~!” คิดว่าอยากเจอจริงๆ นะนั่น หรืออันนี้นี่คือแสดงรึเปล่านะ?
เซย์จัง : นอกจากนี้ใครมีอะไรมั้ยนะ?
ซาโตเนะ : ค่า~ เมกุซาง~ ช่วยสนิทสนมกันด้วยล่ะค่ะ ก่อนหน้านี้อยู่โรงแรมห้องเดียวกันค่ะ
เซย์จัง : ก่อนหน้านี้(ที่ไทย)สินะ
ซาโตเนะ : เพิ่งเคยอยู่ห้องเดียวกับรุ่นพี่ครั้งแรกก็กับเมกุซังเนี่ยแหละค่ะ เลยประหม่าๆ แต่เมกุซังเป็นคนแบบสบายๆ เลยไม่ค่อยประหม่าค่ะ
เซย์จัง : ห้องไม่รกนะ? โอเคเปล่า?
ซาโตเนะ : (คิดตาม) อ๊ะ…….. เอ่อ….
จิโยริ : รกแหง…
ซาโตเนะ : จะว่าเรียบร้อยก็เรียบร้อยอะนะคะ….
เซย์จัง : น่าสงสัยนะเนี่ย …เอาเป็นว่า เมกุทั้งในด้านที่ดีหรือด้านที่ไม่ใช่แบบนั้นก็ตาม แต่ยังไงพวกเรารักเมกุนะคะ~~
ผู้ชมปรบมือ
————————————-
กล่าวนำอังกอร์สเตจวันเกิด
ตัวแทนแฟนๆ กล่าวนำอังกอร์
“ทุกคนสวัสดีครับ (ผู้ชม: สวัสดีครับ/ค่ะ) วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดของทานิกุจิ เมกุซัง ที่ครบรอบ 20 ปีไปวันที่ 12 พฤศจิกายนครับ (ผู้ชม : เฮ~~) โอเมกุตลอดหนึ่งในวัย 19 นั้น ได้เข้าร่วมงานโชว์มวยปล้ำที่ตัวเองรักอย่างต่อเนื่อง ได้แสดงฝีมือในบทซไว จากละครและละครเวที Majimuri Gakuen ให้ชมกัน แต่ติดใจบทซไวมากเกินไป เลยมีติดอิมเมจน่ากลัวปนมาด้วย (ผู้ชมหัวเราะ) ซึ่งเจ้าตัวเองก็กังวลอยู่เหมือนกันครับ
ยิ่งไปกว่านั้นในงานเลือกตั้งทั่วไปก็ได้ติดอันดับที่ 33 ได้เป็นเซนเตอร์ที่เป็นเป้าหมายของเพลง Tomodachi Janaika? ซึ่งเป็น 1 ปีที่ก้าวกระโดดเลยล่ะครับ (ผู้ชมเฮ)
แต่ถึงจะดูเป็น 1 ปีที่ราบรื่น แต่ก็ไม่ได้ราบรื่นไปซะทุกอย่างครับ การติดเซมบัตสึซิงเกิ้ลของ AKB48 ที่เป็นเป้าหมาย จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยได้รับเลือก ได้เห็นท่าที่ดูกลุ้มใจทุกคราวที่มีประกาศเลยล่ะครับ
แต่ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าจะยามไหน คิดและให้ความสำคัญกับแฟนๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างโพสิทีฟ ครุ่นคิดอย่างหนักว่า สิ่งที่ตัวเองขาดในตอนนี้คืออะไรกันนะ ซึ่งโอเมกุที่มุ่งมานะไม่ยอมแพ้นั้น รู้สึกนับถือจริงๆ เลยล่ะครับ (ผู้ชมเฮ)
ปกติจะดูลั้ลลา บ๊องๆ อยู่หน่อยก็ตาม (ผู้ชมหัวเราะ) แต่เป็นคนที่มีความคิดอันแรงกล้า และยังเปล่งประกายบนเวที ทั้งหมดนั้น เป็นเสน่ห์ของโอเมกุ และยังสะท้อนไปถึงแต่ละวันของแฟนๆ อย่างพวกเราด้วยครับ
เมกุจังที่อายุ 20 และขอบเขตการงานที่กว้างขึ้น เพื่อให้ปีนี้เป็นปีที่สามารถก้าวกระโดดยิ่งขึ้นไปอีกปี อยากจะขอให้ช่วยคอลล์ “โอเมกุ” อันยิ่งใหญ่หน่อยครับ (ผู้ชมเฮ)
ทุกคนครับ มาช่วยทะลุขีดจำกัด (= คำพูดเดียวกับที่เมกุเขียนพู่กันแรกของปี) กับโอเมกุไปด้วยกันเถอะครับ (ผู้ชมเฮ) มาคอลล์โอเมกุกันเถอะ!!”
————————————-
ช่วงถ่ายรูปรวม
??? : ท่าโพสเอาไงดี
โอเมกุ : งั้นขอเป็นโอเมกุโพสค่ะ แบบนี้ค่ะ (ทำมือ)
————————————-
พาร์ทงานวันเกิด
เซย์จัง : ช้าก่อน~~~!!
เซย์จัง : วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดทานิกุจิ เมกุจังที่ครบรอบ 20 ปีในวันที่ 12 พฤศจิกายนค่ะ
เซย์จัง : โอเมกุ สุขสันต์วันเกิด~~
เซย์จัง : วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดทานิกุจิ เมกุจังที่ครบรอบ 20 ปีในวันที่ 12 พฤศจิกายนค่ะ
เซย์จัง : โอเมกุ สุขสันต์วันเกิด~~
*** BGM : เพลง Namida Suprise ***
เซย์จัง : ทุกคนมาร้องเพลงอวยพรวันเกิดกันเถอะค่ะ หนึ่งสอง~
ทุกคน : Happy Birthday To You♪ Happy Birthday To You♪ Happy Birthday Dear Omegu♪Happy Birthday To You♪
เป่าเทียน
โอเมกุ : ขอบคุณค่า สุดยอด!! (มองไปที่ผู้ชม) น่ารักจัง ขอบคุณนะ
เซย์จัง : มีโอมาเมกุจังอยู่ด้วย
โอเมกุ : ใช่ เป็นคาแรคเตอร์ของฉันล่ะค่ะ
เซย์จัง : มีจดหมายเขียนมาหาล่ะ
โอเมกุ : ใครกันนะ
เซย์จัง : ขออ่านหน่อยล่ะนะ
ｘｘｘｘｘ
จดหมายจากเมมเบอร์
ถึง เมกุซัง (โอเมกุทำหน้าตกใจมาก)
เมกุซัง สุขสันต์วันเกิดนะคะ
จนตอนนี้ยังจำได้อยู่เลยว่าตัวเองตกใจในความเรียวของขาเมกุซังในตอนเข้า AKB มาค่ะ
เป็นคนสวยสุดๆ ถึงจะมีส่วนที่ดูเอ๋อๆ อยู่บ้าง แต่ตรงนั้นก็เป็นอะไรที่ชอบมากเลยค่ะ
เข้าหาทุกคนแบบไม่มีแบ่งแยกและยัง Performance บนสเตจอีก มีจุดที่รู้สึกนับถืออยู่เยอะเลยค่ะ
ดีใจอย่างมากเลยค่ะที่ได้จับยูนิตจังเก้นด้วยกัน ต่อจากนี้ก็อยากจะสนิทกันให้มากกว่านี้ค่ะ
AKB48 นิชิคาวะ เรย์
ｘｘｘｘｘ
โอเมกุ : เรย์จัง~~
เซย์จัง : ขออ่านต่อนะคะ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ถึง โอเมกุเมกุซัง
สุขสันต์วันเกิดอายุ 20 ปีค่ะ แล้วก็แสดงความยินดีกับพิธีบรรลุนิติภาวนะคะ
ยังจำตอนที่ได้คุยกันช่วงงานจับมือครั้งแรกของฉันอยู่ค่ะ
ตั้งแต่ตอนนั้นเจอกันทีไรก็จะทักกัน ดีใจมากๆ เลยค่ะ
ค่ะ ฉัน ทานากะ โคโกะ จาก STU48 ค่ะ (โอเมกุ : คกโกะจัง~~!!!)
ดู Majimuri Gakuen แล้วก็คิดเอาเองว่า “โอ้ อย่างเยือกเย็นเลย” แต่ก็ถูกหักหลังจนได้ ในแง่ดีน่ะนะคะ ก็นี่มันคนละคนเลยนี่คะ (ฮา) (โอเมกุหลุดขำ)
หัวเราะลั้ลลาออกมาว่า วะฮ่าฮ่า แบบสบายๆ เลยนะคะเนี่ย(ฮา) เล่นเอาโดนตกอย่างจังเลยค่ะ(ฮา)
ขอบคุณที่ชวนเข้ายูนิตแข่งจังเก้นนะคะ คอยนำกัน แถมยังช่วยเสนออะไรหลายอย่าง รู้สึกอุ่นใจอย่างมากเลยค่ะ อารมณ์แบบรุ่นพี่เลยล่ะค่ะ(ฮา)
เวลาเจอกันก็ช่วยอ่อนโยนต่อกันต่อไปนะคะ(ฮา)
ขอให้เป็นอีก 1 ปีที่วิเศษค่ะ
STU48 ทานากะ โคโกะ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
เมกุซัง สุขสันต์วันเกิดค่ะ
เมกุซังที่เข้าหาอย่างอ่อนโยนด้วยรอยยิ้มที่เปล่งประกายอยู่เสมอทั้งบนเวทีและหลังเวที รู้สึกว่าราวกับนางฟ้าเลยล่ะค่ะ
งานแข่งจังเก้นเป็นจุดเริ่มที่ทำให้มีโอกาสได้คุยมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา ถูกลักษณะนิสัยของตัวเมกุซังดึงดูดเข้าหาเรื่อยๆ เลยล่ะค่ะ
เพลงที่ชอบเหมือนกับเมกุซัง รู้สึกว่าความชอบน่าจะเหมือนกันเลยนี่นา ก็เลยอยากจะสนิทสนมกันให้มากกว่านี้ในระดับที่คุยเรื่องสิ่งที่สนใจกันได้ล่ะค่ะ
ต่อจากนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ
STU48 อิมามูระ มิทสึกิ
โอเมกุ : มิจู~~
เซย์จัง : มิทสึกิ?? (กลัวอ่านผิด)
โอเมกุ : อื้อ มิทสึกิ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ถึง เมกุซัง
สุขสันต์วันเกิดค่ะ
โทโรบุ ยูริ จาก STU48 ค่ะ (โอเมกุ : อ๊า~~ โทโระจัง)
ดีใจสุดๆ เลยล่ะค่ะ ที่ได้เขียนจดหมายในงานวันเกิดของโอเมกุเมกุซังค่ะ
ยังไงก็ขอบคุณเสมอมาจริงๆ นะคะ
ฉันเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยจะได้คุยกับเมมเบอร์ต่างวงเท่าไหร่
แต่เมกุซังมักจะทักทายกันด้วยอารมณ์ลั้ลลาและอ่อนโยนเสมอว่า “โทโระจัง♪” ซึ่งเป็นอะไรที่ดีใจจริงๆ เลยค่ะ
ดีใจจริงๆ กับตอนที่ชวนเข้ายูนิตงานแข่งจังเก้น ถึงจะตกรอบคัดเลือกก็ตาม แต่ขอบคุณนะคะ ที่หลังจากนั้นก็ยังช่วยสนิทสนมกันอยู่เสมอมา
คนละวงก็เลยไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ไว้ตอนเจอกันมาคุยกันเยอะๆ นะคะ
อ๊ะ คอยรับรู้อยู่เสมอค่ะว่าเมกุซังทำอะไรอยู่น้า ผ่านทางเมกุเมลล่ะค่ะ
ซ้อมบทละครเวทีสู้ๆ นะคะ
เมกุซังเป็นรุ่นพี่ที่รัก รัก รัก จริงๆ เลยล่ะค่ะ
ต่อจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะคะ
สุดท้าย วันนี้ก็น่ารักสุดๆ ไปเลยนะคะเนี่ย!
STU48 โทโรบุ ยูริ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
โอเมกุ : ขอบคุณค่า
เซย์จัง : จดหมายจาก Cinq Charme ทั้ง 4 คนที่จับยูนิตงานแข่งจังเก้นด้วยกัน เป็นยังไงบ้างเอ่ย?
โอเมกุ : Cinq Charme เนี่ยเป็นยูนิตที่ได้จับกับเด็กน่ารักๆ
เซย์จัง : มีคนสวยสุดๆ อยุ่เยอะเลยเนอะ
โอเมกุ : ถ้าตอบว่า ใช่แล้วค่ะ ก็คงยังไงๆ อยู่ แต่การได้จับยูนิตกับคุณพี่สุดงานกับคนน่ารักๆ เช่นนี้เป็นอะไรที่มีความสุขเลยล่ะ แถมไม่คิดว่าจะเขียนจดหมายหากันด้วย ดีใจจริงๆ ค่ะ ขอบคุณนะ ทุกคน (ผู้ชมปรบมือ)
เซย์จัง : โอเมกุเมกุซัง
โอเมกุ : โอเมกุเมกุซัง (หัวเราะ) ขอบคุณนะ
เซย์จัง : ช่วงหนึ่งในวัย 19 ปีเป็นยังไงบ้างคะ
◆ ช่วงหนึ่งปีในวัย 19 ปี
โอเมกุ : นั่นสินะคะ ฉันลองย้อนนึกถึง 1 ปีในช่วงวัย 19 เมื่อกี้ดูล่ะค่ะ ก็พบว่าในช่วง 1 ปีของวัย 19 นั้นเริ่มต้นด้วยมวยปล้ำ มวยปล้ำเนี่ยเป็นสิ่งที่ขอเข้าร่วมด้วยตัวเอง ได้เข้าร่วมจนได้พบเจอกับมวยปล้ำ ไปจนถึงได้ทำงานเกี่ยวกับมวยปล้ำ ซึ่งดีใจตรงที่สิ่งที่ตัวเองเข้าร่วมกลายมาเป็นความชอบของตัวเอง และสามารถสานต่อไปยังการได้ทำงานอีก
แล้วก็หลังจากจบมวยปล้ำ ก็ได้เล่นละคร Majimuri Gakuen จากตรงนี้มีคนที่ดูละครแล้วก็รู้จักฉันเพิ่มขึ้น รู้สึกว่าดีใจสุดๆ เลยล่ะค่ะ แล้วก็หลังจากนั้นก็ได้แสดงละครเวทีด้วยบทซไวตันเช่นเดียวกับละคร บทที่ฉันได้เล่นนั้นค่อนข้างได้รับกระแสตอบรับที่ดีจากแฟนๆ ทุกคน อย่างที่ละครเวทีเองก็มีพัดด้วย ไม่ใช่เมกุแต่ถือพัดที่เขียนว่าซไวตัน ชวนดีใจสุดๆ เลยล่ะค่ะ
แล้วก็เซนเตอร์ Next Girls เลือกตั้งอันดับที่ 33 ที่แฟนๆ ทุกคนมอบให้เป็นของขวัญ ดีใจอย่างมากเลยล่ะค่ะกับเพลงเซนเตอร์ครั้งแรกอันแสนสำคัญของฉัน ขอบคุณนะคะ (ผู้ชมปรบมือ)
ขอบคุณค่ะ เพราะงั้นการที่ช่วงอายุ 19 ได้ทำงานแสดงที่อยากทำมาตลอด ก็เลยดีใจอย่างยิ่งล่ะค่ะ
เซย์จัง : อายุ 19 ปีเป็นแบบนี้ แล้วอายุ 20 ปีอยากจะทำให้เป็นปีแบบไหนกันเอ่ย
◆อายุ 20 ปี อยากทำให้เป็นปีแบบไหน?
1 ปีในช่วงวัย 19 ได้ค้นพบสิ่งที่ตัวเองอยากทำ สิ่งที่อยากจะก้าวต่อไปแล้ว และรู้สึกว่างานแสดงทำให้ 1 ปีในช่วงอายุ 19 เป็นอะไรที่สนุกมากๆ เลยล่ะค่ะ เพราะงั้นถ้า 1 ปีในช่วงอายุ 20 นี้ สามารถได้งานแสดงในขอบเขตที่กว้างกว่านี้ก็คงดีล่ะค่ะ และตัวฉันเองก็อยากจะไล่ไขว่คว้าโอกาสนั้นด้วยตัวเองล่ะ
และแน่นอนว่า ใน AKB48 ยังไม่พอใจในตำแหน่งยืน? เรียกแบบนี้ได้ใช่ไหมคะเนี่ย ยังไม่พอใจในโพสิชั่นที่ตัวเองถูกวางอยู่ตอนนี้ล่ะค่ะ อยากจะก้าวไปข้างบนให้มากกว่านี้อีกค่ะ แน่นอนว่าจะพยายามค่ะ (ผู้ชมปรบมือ)
เซย์จัง : มีอะไรกล่าวถึงแฟนๆ ทุกคนที่ช่วยจัดงานฉลองวันเกิดอันวิเศษนี้บ้างไหม
◆ข้อความถึงทุกคนที่ช่วยจัดงานฉลองวันเกิดอันวิเศษนี้
วันนี้แบบว่าค่อนข้างนาน ถึงวันเกิดจะเดือนพฤศจิกายนก็ตาม มาจัดซะเดือนกุมภาพันธ์จนได้ แต่ถึงอย่างนั้นแฟนๆ ทุกคนก็ช่วยรอมาด้วยกัน ทั้งทำพัดเอย ผ้าเอย แล้วก็ทิวทัศน์จากสีแท่งไฟในยูนิตเพลง Locker Room Boy เป็นสิ่งที่แฟนๆ ทุกคนช่วย Staging ? เรียกแบบนี้รึเปล่านะคะ? จากที่นั่งผู้ชมในที่ทุกๆ ปี จะว่ายังไงดี เป็นอะไรที่ใส่ใจรายละเอียดกันเอามากๆ เลยล่ะค่ะ เลยดีใจมากๆ จนสนุกที่ได้ยืนบนเวทีนี้จัง
แล้วก็ปกติกับพวกพัดเอยไม่ก็บอร์ดที่เขียนว่าเมกุตามพวกสเตจ ถึงจะไม่ใช่สเตจวันเกิด ไม่ว่าจะเป็นตามสเตจปกติเอย ตามคอนเสิร์ตทีม B ก็ดีใจอย่างมากเลยที่ได้เห็นคนถือพัดกันค่อนข้างเยอะล่ะค่ะ
รู้สึกขอบคุณแฟนๆ ทุกคนจริงๆ ซะจนขอบคุณไม่หมดอย่างมากเสมอมาค่ะ การที่ในงานเลือกตั้งไม่เคยอันดับลงสักหน แถมยังอันดับขึ้นเยอะในทุกๆ ปีเนี่ยก็เป็นเพราะพลังๆ ของแฟนๆ ทุกคน แล้วช่วงนี้อย่างเกมของ AKB ก็ได้ถ่ายกราเวียร์ กราเวียร์ของหนังสือพิมพ์ AKB ? เรียกว่ายังไงคะเนี่ย ได้ถ่ายแบบที่คล้ายๆ กราเวียร์ ซึ่งงานทั้งหมดทั้งมวลนั้นเป็นสิ่งที่แฟนๆ ทุกคนให้เป็นของขวัญ
แล้วก็ในครั้งนี้ตอนที่กำหนดว่าจะได้เล่นละครเวทียามะอินุ แฟนๆ ทุกคนก็ช่วยยินดีกันราวกับเป็นเรื่องของตัวเอง แล้วก็ใน AKB เมลเขียนเกี่ยวกับสเตจวันเกิดในวันนี้ แฟนๆ ก็บอกว่า “ถึงจะเป็นวันสำคัญสำหรับเมกุจังก็ตาม แต่ก็เป็นวันสำคัญสำหรับตัวเองเหมือนกันนะ”
จะว่ายังไงดีแบบนี้ คนเราเนี่ยมักจะคิดถึงเรื่องตัวเองอย่างงั้นอย่างนี้ก็ตาม แต่การที่แฟนๆ ทุกคนกลับทุ่มเทตัวเองให้กับชีวิตใครสักคน แล้วคอยสนับสนุนกัน จะเรียกว่าแบบนี้ไหมนะ? อย่างตอนงานเลือกตั้งเอง การมีอยู่ของแฟนๆ ทุกคนที่ช่วยพยายามกันอย่างสุดความสามารถและคอยสนับสนุนเพื่อใครสักคนอย่างหนักเช่นนี้ โดยแฟนๆ เหล่านี้คือความภูมิใจของฉันค่ะ
แล้วก็เสื้อวันเกิดในวันนี้ (หมายถึงเสื้อที่แฟนๆ ทีมงานวันเกิดทำ) เสื้อวันเกิดที่แฟนๆ ทุกคนใส่กันอยู่ แบบเป็นเสื้อยืด PRODUCE48 สินะคะเนี่ย ฉันไม่ได้เข้าร่วมนะคะ แต่ตามไลฟ์ SHOWROOM เป็นโอกาสที่แฟนๆ ต่างชาติทุกคนรู้จักล่ะค่ะ รู้สึกว่าดีใจอย่างมากเลย เพราะงั้นก็อยากจะทำให้เป็น 1 ปีที่จะสามารถไปหาแฟนๆ ต่างชาติทุกคนถึงที่ด้วยตัวเองได้เช่นกัน ขอบคุณนะคะ นั่นสินะคะ ขออภัยจริงๆ ค่ะ สรุปออกมาไม่ได้เรื่องเลยล่ะค่ะ (ผู้ชมหัวเราะ)
ถึงจะขออภัยก็ตาม และขอบคุณแฟนๆ ทุกคนยังไงก็ขอบคุณไม่หมดจริงๆ ตอนที่มาคิดว่าสิ่งที่ตัวเองพอจะตอบแทนแฟนๆ ทุกคนได้เนี่ยคืออะไรกันนะ โดยสิ่งที่รู้สึกได้จากการแสดงคอนเสิร์ตทีม B ในก่อนหน้านี้ ซึ่งสิ่งที่พวกเราสามารถตอบแทนแฟนๆ ทุกคนได้นั้นก็คือ การได้ร้องได้เต้นบนเวทีเช่นนี้ แล้วพยายามส่งผ่านความสดใสอย่างพวกพลังชวนให้ฮึดสู้กับแฟนๆ ทุกคนอะไรแบบนี้ สิ่งที่พอทำได้ก็คงมีอะไรแค่นี้ ถึงจะไม่ใช่แค่นั้นก็เถอะนะ (ผู้ชมหัวเราะ) ขอโทษจริงๆ นะคะ ยังไงก็มีแหละ ถ้าพยายามค้นหาหนักๆ ด้วยตัวเอง
แล้วก็อยากจะให้ความสำคัญกับพวกเธียเตอร์หรืออย่างการได้ยืนบนเวทีเนี่ยค่ะ ขอบคุณยังไงก็ขอบคุณไม่หมดจริงๆ ค่ะ รักแฟนๆ ทุกคนนะคะ ขอบคุณค่ะ (ผู้ชมปรบมือ)
เซย์จัง : มีอะไรที่พูดค้างไหม
โอเมกุ : ไม่แล้วค่ะ พูดไปเยอะแล้ว พูดเยอะซะในระดับจนยาวยืดไปแล้วล่ะค่ะ รักนะคะ
————————————-
On Demand Comment หลังจบสเตจ
เซย์เมกุ : เย้~~
เซย์จัง : เมกุจัง!
โอเมกุ : ค่ะ!
เซย์จัง : สเตจวันเกิดจบลงแล้วค่า~~
โอเมกุ : จบลงแล้ว~~ สนุกจริงๆ เลยล่ะค่ะ เป็นงานวันเกิดที่ตื่นเต้นน้อยที่สุดเลยล่ะ ที่ผ่านจะตื่นเต้นตอนสปีชว่าจะพูดออกมาได้ดีมั้ยนะ แต่กลับรีแล็กซ์ออกมาได้ล่ะ เป็นเพราะแฟนๆ ทุกคนคอยเฝ้ามองอย่างอบอุ่นจากที่นั่งผู้ชมล่ะนะ
เซย์จัง : อบอุ่นเนอะ
โอเมกุ : ใช่ แฟนๆ ทุกคนมีแต่คนที่อบอุ่นทั้งนั้นเลยล่ะ เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขล้นเหลือเลยล่ะ
เซย์จัง : คอลล์ระหว่างเพลงก็สุดยอดด้วยเนอะ
โอเมกุ : ใช่ๆ ดีใจเลยล่ะ ก็ร้องเพลง (ร้องเพลง Suki Suki Suki ขึ้นมา) แล้วคิดไปพลางว่า ขอบคุณนะทุกคน
เซย์จัง : ฉันหันไปหาเมกุแล้ววาดรูปหัวใจใส่ด้วย
โอเมกุ : จริงอะ?
เซย์จัง : จริงสิ
โอเมกุ : อยู่ข้างๆ แท้ๆ เลย
เซย์จัง : ไม่รู้ตัวสินะ งั้นไปดูคลิป…
โอเมกุ : ตั้งตารอดู On Demand ล่ะนะ!
โอเมกุ : ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาอันแสนสุขนะคะ
เซย์จัง : อายุ 20 ถึงจะผ่านมาพอควรแล้วก็ตาม
โอเมกุ : ผ่านมาไกลเลย
เซย์จัง : เป็นยังไงบ้าง
โอเมกุ : ถึงจะผ่านอายุ 20 มาพักนึงแล้วก็ตาม แต่ก็ทำให้หวนคิดว่าตัวเองอายุ 20 แล้ว ต่อจากนี้ต้องทำตัวให้สมเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้แล้ว
เซย์จัง : ให้สมกับเป็นเมกุด้วยนะ
โอเมกุ : ใช่ อยากเป็นผู้ใหญ่ในแบบเป็นเมกุล่ะนะคะ
เซย์จัง : สนุกดีจัง
โอเมกุ : สนุกจังเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
โอเมกุ : ขอบคุณนะ ดีจังที่เซย์จังเป็นคนช่วยดำเนินงานวันเกิดให้
เซย์จัง : ขอบคุณค่ะ บ๊ายบาย
โอเมกุ : บ๊ายบาย
เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจริงๆ เลยล่ะค่ะ！！！
รู้สึกขอบคุณแฟนๆ ทุกคนที่ช่วยทำให้งานวันเกิดอันแสนวิเศษนี้สนุกครึกครื้นล่ะค่ะ！！
ขอบคุณจริงๆ นะคะー！！！
รักนะคะ❤︎
โอเมกุ
สคริปท์เฉพาะช่วงพาร์ทงานวันเกิดแปลมาจาก : https://akb48.blog.fc2.com/blog-entry-29387.html