Takahashi Team B “Theater no Megami”
Date: 10-Feb-2019 (Sun)
Time: 13:00
Iwatate Saho’s Birthday Stage
จำนวนครั้งที่โอเมกุขึ้นเธียเตอร์: 221 ครั้ง
◼︎เมมเบอร์ที่ขึ้นแสดง
อิวาตาเตะ ซาโฮะ, โอตะ นาโอะ, โอโมริ มาโฮะ, โอยะ ชิซึกะ, คาชิวากิ ยูกิ, คาวาฮาระ มิซากิ, คิตาซาวะ ซากิ, คุโบะ ซาโตเนะ, ซาซากิ ยูคาริ, ซาโต้ ชิโอริ, ทาคิตะ คาโยโกะ, ทานิกุจิ เมกุ, นากานิชิ จิโยริ, ฟุคุโอกะ เซย์นะ, ยามาเบะ อายุ, โยชิคาวะ นานาเสะ
————————————-
MC แนะนำตัว
◼︎หัวข้อ : อะไรที่อบอุ่นใจช่วงนี้
มิซซา : เรื่องของวันนี้น่ะค่ะ วันนี้มาที่เธียเตอร์ แล้วตอนที่ทุกคนแต่งหน้าเนี่ย เมกุซังก็เข้าไปกอดเมมเบอร์ รู้สึกน่ารักสุดๆ เลย เห็นแล้วอบอุ่นใจดีค่ะ
ｘｘｘｘｘ
จิโยริ : เรื่องของวันนี้ล่ะค่ะ ถ่ายรูปกับเมกุมาล่ะ
โอเมกุ : ค่ะ!
จิโยริ : ถ่ายรูปกันธรรมดาเนี่ยแหละ แล้วมือฉันก็ไปกระแทก เมกุก็พูดขึ้นมาว่า “ความเจ็บปวดจงหายไป~ (ทำเสียงแหลมๆ เล็กๆ)” ยอมรับว่าฉันก็ไม่ได้เชื่อ “ความเจ็บปวดจงหายไป” อะไรเนี่ยหรอกนะ แต่หายไปจริงๆ ล่ะ!
โอเมกุ : สุดยอด~
จิโยริ : ไม่ได้โดนพูดไอ้แบบ “ความเจ็บปวดจงหายไปเนี่ย” มาตั้งแต่สมัยอนุบาลแล้วนะเนี่ย แล้วตอนที่ความเจ็บปวดหายไป ก็เลยคิดว่าบางสิ่งอาจจะน่าเชื่อก็เป็นได้ รู้สึกอบอุ่นใจดีล่ะค่ะ
ｘｘｘｘｘ
เซย์จัง : ตอนที่เห็นหัวข้อนี้ ก็คิดว่าไม่มีอะไรที่อบอุ่นใจเลยแฮะ แต่แล้วเมกุที่อยู่ข้างๆ ก็ใช้มือสองข้าง—-
โอเมกุ : ฉัน??? (หัวเราะ)
เซย์จัง : ใช่ ของฉันก็เป็นเรื่องเมกุล่ะ กางมือทั้งสองข้างออกกว้างๆ บอกว่า “เซย์จังมาทางนี้สิ~” แต่ก็นะ ฉันไม่ได้เด็กน้อยขนาดนั้นซะหน่อย ก็เลยปฏิเสธไป แต่ทำให้รู้สึกว่าทีม B ที่มีคนทำอะไรแบบนี้เนี่ย ดีจังเลย อบอุ่นหัวใจดีค่ะ
โอเมกุ : ขอบคุณนะ (เขิน)
เซย์จัง : เย้
ｘｘｘｘｘ
โอเมกุ : ก็คิดอยู่ว่าอะไรกันนะที่อบอุ่นหัวใจ ฉันเนี่ยชอบเข้าไปกอดเมมเบอร์ทีม B แต่เซย์จังเอย ซะโฮซังเลย ไม่ยอมให้กอดล่ะค่ะ ก็คิดนะ ว่า “ซึนเดเระเปล่าเนี่ย” แต่พอไปหาซากิซังแล้วพูดว่า “ซากิซัง~” ก็ยื่นแขนมาให้กอดทันทีเลยล่ะค่ะ รู้สึกว่าอบอุ่นใจกับความอ่อนโยนของผู้อื่นเลยล่ะค่ะ แต่กับซะโฮซังตอนละครเวทีก็อยู่ด้วยกัน ซึ่งอ่อนโยนและชวนอบอุ่นใจได้ทุกวันเลยค่ะ เอาล่ะ วันนี้มาสนุกไปด้วยกันเถอะค่ะ
————————————-
————————————-
MCช่วงกลางสเตจ
◼︎หัวข้อ : คุยเกี่ยวกับซะโฮ
ยูกิริน : ซะโฮเนี่ย คาแรคเตอร์น่าแกล้งใช่มั้ย
โอเมกุ : (ยูกิรินกับซะโฮ) ดูคล้ายๆ กันเลยค่ะ
(ทุกคนขำ)
ｘｘｘｘｘ
โอเมกุ : ซะโฮซังดูออกแนวลั้ลลาๆ ก็จริง แต่ตอนนี้ฉันกับซะโฮซังได้เล่นละครเวทีด้วยกัน
ยูกิริน : ไอ้ที่(โปสเตอร์)สีดำๆ อะนะ
โอเมกุ : ใช่ค่ะๆ
ยูกิริน : หน้าแบบสุดๆ ไปเลย
โอเมกุ : ได้เล่นละครเวทีที่แนวน่ากลัวอย่าง Yama Inu กันค่ะ ตอนนี้อยู่ในช่วงซ้อมบทกัน ซะโฮซังเป็นผู้ใหญ่สุดๆ ไปเลยล่ะค่ะ พอเข้าไปกอดว่า “ซะโฮซา~ง” ก็กอดกลับว่า “ทำไมเหรอ~?” ในช่วงเวลานี้ได้ซะโฮซังช่วยเกื้อหนุนกันไว้เลยค่ะ
ซะโฮ : เย้
ยูกิริน : เรื่องราวดีๆ นี่นา
โอเมกุ : เรื่องเล่าจริงๆ จังๆ ล่ะค่ะ
ซะโฮ : มีเรื่องที่ผิดคาดออกมาเลยแฮะ
โอเมกุ : มีมุมอะไรแบบนี้ คิดว่าเป็นรุ่นพี่ที่วิเศษเลยล่ะค่ะ