◼︎เมมเบอร์ที่ขึ้นแสดง
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
ช่วง MC เกี่ยวกับโอเมกุ
MC หัวข้อ : ในช่วงนี้ถูกอะไรเยียวยาจิตใจกัน
คานะบุน: ของฉันเป็นเมกุซังค่ะ ชอบทั้งหน้าตา นิสัย Performance ทั้งหมดของเมกุซังมากเลยค่ะ เพราะงั้นเจอกันทีไรก็รู้สึกเยียวยาทุกเลยค่ะ (ระหว่างฟังเมกุก็ปิดหน้าเขิน)
โอเมกุ: ขอบคุณนะ รักนะ (ส่งจูบ)
คานะบุน: รักนะคะ~
จิโยริ: ฉันก็เมกุล่ะ
เมกุ: ตายจริง~
จิโยริ: ตอนที่ยังไม่รู้ว่าใครจะได้ขึ้นสเตจแสนสำคัญนี้ เมกุก็ “จะดีใจถ้าจิโยริซังมาขึ้นแสดงล่ะค่ะ (ทำเสียงเหมือนหุ่นยนต์)”
โอเมกุ: ใส่ความรู้สึกเข้าไปแล้วนะคะ!!
จิโยริ: สำหรับฉันถือว่าได้ยินแบบนั้นนะ ก็คิดอยู่นะว่าจะได้ขึ้นไหม สรุปว่าได้ขึ้น แล้วเช้านี้ก็พูดว่า “จิโยริซัง ดีใจจังเลยค่ะ (เสียงเหมือนหุ่นยนต์)” พูดออกมาเหมือนท่องบทน่ารักดี เนื่องในวันนี้เป็นวันสำคัญของเมกุ เพราะงั้นอยากจะทำให้ออกมาครึกครื้นล่ะค่ะ! วันนี้ก็ฝากด้วยนะคะ
เซย์จัง: ของฉันก็เมกุเป็นเหมือนกันล่ะ ไม่เชิงว่าถูกเยียวยาจิตใจ แต่ได้รับการเยียวยาน่ะนะ อย่างมากเลย ก่อนเริ่มแสดงฉันตื่นเต้นมากเลย ทัวร์ทีม B ก่อนหน้านี้ก็เช่นกัน ตื่นเต้นสุดๆ เมกุก็พูดด้วยรอยยิ้มสุดๆ ว่า “เซย์จังไหวอยู่แล้ว” ความโพสิทีฟนี้ช่วยเยียวยาจิตใจฉันเลยล่ะ เพราะงั้นวันนี้ก็อยากจะยืมพลังโพสิทีฟของเมกุแล้วพยายามล่ะ
โอเมกุ: ช่วงนี้ชอบอ่านมังกะหลายๆ เรื่องล่ะค่ะ ตอนนี้จัดอีเวนท์ SHOWROOM อยู่ การอ่านมังกะระหว่างเบรค SHOWROOM แต่ละรอบเนี่ย เป็นอะไรที่ช่วยเยียวยาจิตใจฉันสุดๆ เลยค่ะ วันนี้มาสร้างความทรงจำที่ดีไปด้วยกันเถอะค่ะ ฝากด้วยนะคะ
MC หัวข้อ : เกี่ยวกับทัวร์ที่จบไป
โคมิฮารุ: ตอนที่ฉันได้แสดงทัวร์เซ็มบัตสึ ทานิกุจิ เมกุจังพูดตอน MC อย่างสะดุดพอควรเลยล่ะ ตอนที่ยืนส่งหลังจบคอนเสิร์ต แฟนๆ ก็แซวว่า “เมกุพูดสะดุดเกินไปแล้ว (Megu, Kami Sugi)” เมกุก็แบบ “เมกุอย่างเทพเหรอ? (Megu, Kami?) ขอบคุณนะ” อารมณ์แบบคนละคามิแล้ว ตอนอยู่ข้างๆ ก็ท่าทางดีใจว่า “เค้าบอกว่าเมกุอย่างเทพล่ะ” ตลอดเวลาเลย เลยบอกไปไม่ได้เลย
ทุกคน: น่ารักจัง
จิโยริ: ดีเนอะ โพสิทีฟดี
โคมิฮารุ: น่ารักเนอะ
MC หัวข้อ : สิ่งที่อยากบอกเมกุ
เรย์: มีเรื่องที่อยากขอโทษค่ะ
โอเมกุ: เอ๋!? อะไรเหรอ?
เรย์: ตอนที่ได้อยู่ด้วยกันในกิจกรรม YouTube ที่ให้เล่นเกมหลายๆ อย่างกัน มีเกมที่ให้คุยกับคนต่างชาติด้วย จิโยริซังก็อยู่ด้วยกันค่ะ
จิโยริ: อยู่เนอะ
เรย์: พอถึงตาเมกุซังต้องไปสัมภาษณ์คนต่างชาติ ฉันน่ะคิดว่าเมกุซังไม่ได้ภาษาอังกฤษแน่ๆ ตอนที่ถามว่างานที่จะจัดปี 2000 อะไรสักอย่างเนี่ย พูดว่า Two Thousand… ไรงี้ได้ด้วย เพราะงั้นอยากจะขอโทษว่าที่ดูถูกค่ะ
โอเมกุ: ไม่หรอกน่า
เรย์: คิดว่าเป็นพวกโอบากะ (โง่, งี่เง่า) มาตลอดเลยค่ะ เลยคิดว่า ‘เท็นเน็น (บ๊อง, ป้ำๆ เป๋อๆ)’ กับ ‘โอบากะ’ นี่ต่างกันละเนอะ
จิโยริ: ความต่างขั้วของเมกุตรงนี้นี่แหละดีงาม
เรย์: ขอโทษจริงๆ ค่ะ
โอเมกุ: เอ๋ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องขอโทษซะหน่อย~~ ขอบคุณนะ
เรนัจจิ: ได้ภาษาอังกฤษด้วยเหรอ
โอเมกุ: มีความรู้ที่สอบภาษาอังกฤษวัดระดับ 3 ค่ะ
เรนัจจิ: เอ๋ สุดยอด
โอเมกุ: แต่ไม่ว่าใครก็สอบได้ล่ะค่ะ
จิโยริ: ความต่างขั้วตรงนี้ดีเนอะ
โอเมกุ: ถ้าจะทำก็ทำได้ล่ะค่ะ!
จิโยริ: ขอฉันได้มั้ยคะ ความรู้สึก (เวลาพูด) อยู่ตรงไหนเหรอคะ
โอเมกุ: ต้องมีความรู้สึกสิคะ!!
จิโยริ: แบบก็คอยช่วยดีใจหรือยินดีต่อกันนะ แต่แบบเช่นหลังจากพูดว่า “ดีใจที่วันนี้ได้เจอจิโยะจัง~~” ก็จะไปพูดแบบเดียวกันกับเมมเบอร์คนอื่นต่อ เช่น “โคมิฮารุ ดีใจจัง~” ก็เลยสงสัยว่าความรู้สึกเป็นแบบไหนกันเนี่ย
โอเมกุ: ฉันดีใจที่ได้เจอเมมเบอร์ค่ะ ดีใจที่ได้เจอทุกคน
จิโยริ: งั้นก็แปลว่าดีใจจริงๆ สินะ
โอเมกุ: ดีใจจริงๆ สิคะ!
จิโยริ: เข้าใจแล้วจ้ะ
โอเมกุ: มีความรู้สึกนะคะ~!
โคมิฮารุ: ฉันพูดไปตอน MC เมื่อกี้แล้ว ที่ว่า “Megu Kami sugi (เมกุพูดสะดุดเกินไปแล้ว)” ก็เข้าใจเป็น “เมกุอย่างเทพ? (Megu, Kami?) ขอบคุณนะ” แล้วก็ตอนที่ประกาศสเตจ M.T. ni Sasagu นี่รู้จักกันใช่มั้ยคะ ที่เป็น Takahashi Minami ซัง ni Sasagu น่ะค่ะ ก็พูดมาว่า “นึกว่า Taniguchi Megu ซะอีก”
จิโยริ: สุดยอด 555
โคมิฮารุ: อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขได้เลยนะเนี่ย สักวันนึงจัดกันเนอะ สเตจ Taniguchi Megu ni Sasagu น่ะ
โอเมกุ: จัดกัน! จัดไป! จัดแน่นอน!
โอเมกุ: เป็นคนโพสิทีฟน่ะค่ะ
จิโยริ: โพสิทีฟสุดๆ ไปเลยนะเนี่ย
คุรุรุน: ฉันหลงใหลหุ่นของเมกุซังสุดๆ ค่ะ มีเมมเบอร์ที่หลงใหลหุ่นเมกุซังเยอะเลยนะคะ อย่างคานะบุนที่ตอนนี้ไม่อยู่ เมื่อกี้ก็พูดว่าชอบหุ่นนี่คะ วันนี้ตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเริ่มแสดง เผลอมองหุ่นจากข้างๆ ค่ะ แบบ สุดยอดสุดๆ ไปเลย คิดว่าทุกคน (คนดู) คงทราบดีกันอยู่แล้วค่ะ
จิโยริ: เอ๊ะ ทราบกันเหรอคะทุกคน กลับกันแล้ว ไปรู้กันจากที่ไหนเหรอ น่ากลัวจัง
คุรุรุน: (แก้ใหม่) ทุกคนอาจจะไม่ทราบกัน (ทุกคนหัวเราะ) แต่มันสุดยอดมากๆ ซะจนอยากให้เผยออกมาให้เห็นเลยค่ะ อย่างในห้องแต่งตัวอยากให้ช่วยแก้ (ผ้า) ให้เห็นเท่าที่จะทำได้ค่ะ (คนดูหัวเราะ) มันสุดยอดในระดับนั้นเลยค่ะ
โอเมกุ: เอ๋~~~
เรย์: ผอมเนอะ
คุรุรุน: หลงใหลเลยล่ะค่ะ
โอเมกุ: ดีใจจังเลย ไม่ค่อยมีใครมาชมกันตรงๆ แบบนี้ ดีใจจัง ขอบคุณนะ (หัวข้อนี้) สงบสุขจังเลย
จิโยริ: สงบสุขดีจังเลย
ยุยรี่: ขอฉันได้มั้ยคะ มีเรื่องกลุ้มจะปรึกษาโอเมกุหน่อยล่ะ ตอนบนสเตจยังพอว่านะ แต่เวลาอยู่ห้องแต่งตัวอย่างคำว่า อรุณสวัสดิ์ รักนะ ขอบคุณค่ะ ดูไม่มีความรู้สึกใส่ลงไปน่ะสิ เกิดเหตุการณ์เดียวกับเมกุเลยล่ะ
โอเมกุ: (ปฏิเสธ) ไม่เป็นแบบนั้นซะหน่อย…
ยุยรี่: ทำยังไงถึงจะพูดขอบคุณ รักนะออกมาแบบมีความรู้สึกเข้าไปได้เหรอ
โอเมกุ: ปกติฉันก็พูดโดยใส่ความรู้สึกไปด้วยนะคะ
จิโยริ: ผิดแหงแซะ ถามผิดคนแล้ว
โอเมกุ: (รีบพูดแทรก) ถูกแล้วค่ะ!! ถูกแล้วค่ะ!! ตั้งใจใส่ความรู้สึกลงไปนะคะ ถึงจะถูกบอกว่าเหมือนพูดท่องบทก็เถอะค่ะ แบบพูดขอบคุณออกมาโดยดึงมาจากข้างในท้อง (ทำมือประกอบโดยไล่จากท้องขึ้นมาจนถึงปาก)
ยุยรี่: ทำท่าแบบนี้ก็พอสินะ
จิโยริ: แบบนี้ก็เข้าใจง่ายดีนะ
โอเมกุ: มีท่าทาง (Gesture) ประกอบด้วย
ยุยรี่: งั้นจะลองทำท่าประกอบนะ อย่างเช่น “อรุณสวัสดิ์” (ทำท่าเลียนแบบเมกุ) เข้าใจแล้วล่ะ ขอบคุณนะ
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
รินริน: เมกุซังเป็นคนที่ดูสวยคูลๆ ขนาดนั้น แต่กลับเป็นคนซุ่มซ่ามซะได้ เคยมีเพลง Itoshisa no Accel ของทีม A ที่ทำไลท์เซเบอร์กระเด็น ทำผิดพลาดตรงที่คนที่เค้าไม่ผิดพลาดกัน รู้สึกว่าตรงนี้เป็นอะไรที่น่าเอ็นดูจังเลยล่ะค่ะ
มี่อง: นั่นสิ คนที่พลาดตรงนั้นคงไม่มีใครนอกจากเมกุแล้วล่ะค่ะ
รินริน: ชอบตรงนี้เลยล่ะค่ะ
คานะบุน: เมกุซังดูเป็นคนลั้ลลาเรื่อยเปื่อยใช่มั้ยล่ะค่ะ แต่พอตอนเล่น Performance รู้สึกเปลี่ยนไป 180 องศาอย่างสิ้นเชิงเลย เล่นออกมาได้เท่มาก มักจะคอยจ้องอยู่ตลอดเลยล่ะค่ะ รู้สึกว่าสุดยอดเลยล่ะค่ะ
นามิน: คิดว่ามีคนที่รู้อยู่แล้วค่ะ ที่จริงแล้วฉันไม่ใช่คนฝั่งนี้ (เวทีที่เมมเบอร์อยู่) แต่เป็นคนฝั่งนู้น (ที่นั่งผู้ชม หรือหมายถึงแฟนคลับ) ค่ะ ที่จริงแล้วฉันเป็น ‘เมกุซังเรนเจอร์’ ค่ะ (ผู้ชมหัวเราะ)
มี่อง: แปลว่าอะไรน่ะ
สักคน: เพิ่งเคยได้ยิน
นามิน: แฟนๆ ของเมกุซังเรียกว่า ‘เมกุเรนเจอร์’ เห็นว่าแต่ละคนมีสีประจำตัวด้วยล่ะค่ะ
มี่อง: จริงเหรอ!?
เซย์จัง: สุดยอด
นามิน: ฉันเองก็เป็นเมกุซังเรนเจอร์ เพราะงั้นก็เลยได้รับการแต่งตั้งสีมาค่ะ
ทุกคน: เอ๋–!? จริงเหรอ!?
นามิน: ฉันเป็น ‘เมกุซังเรนเจอร์อิจิโกะมิรุคุ’ ค่ะ
รินริน: ไม่ใช่สีชมพูอะไรงี้ แต่เป็นอิจิโกะมิรุคุเหรอ?
นามิน: มีชื่อที่ดูดีหน่อยๆ มีเยอะเลยล่ะค่ะ ถ้าเป็นสี จะตั้งได้อย่างจำกัดนี่คะ เพราะงั้นชื่อออกมาดูดีๆ หน่อยแบบนี้เยอะเลยล่ะค่ะ
รินริน: ฉันก็อยากเข้าบ้าง
นามิน: คิดว่าตั้งให้แหละค่ะ
มี่อง: แปลว่าตั้งให้ทุกคนไม่เหมือนกันสินะ?
นามิน: คิดว่างั้นนะคะ
ซะโฮ: เมกุจะจำได้มั้ยเนี่ย
รินริน: โอกาสจำไม่ได้สูงนะเนี่ย
มี่อง: แต่คนหลังๆ น่าจะเลวร้ายนะเนี่ย รีบไปให้ตั้งแต่เนิ่นๆ ดีกว่า
รินริน: แต่สีเทาน่าจะดูไม่ค่อยป๊อปนะ
มี่อง: นั่นสินะ
เซย์จัง: ตอนนี้ฉันได้ทำกิจกรรมอยู่ในทีมเดียวกัน แต่ที่จริงแทบไม่ได้ข้องเกี่ยวกับเมกุมาก่อนเลย
ทุกคน: ผิดคาดแฮะ
เซย์จัง: จนมาอยู่ทีม B ตอนนี้ก็ตาม แต่ก็ยังไม่ได้ข้องเกี่ยวกันขนาดนั้น
มี่อง: ไม่ใช่เร้อออ (ตบมุก)
เซย์จัง: รู้สึกเหมือนฉันกับเมกุคุยกันไม่ค่อยปะติดปะต่อกัน คุยอะไรไปตอบกลับมาอีกอย่าง
มี่อง: ก็พอเห็นตอนอยู่ด้วยกันบ่อยๆ น่ะนะ
เซย์จัง: แต่ถึงอย่างนั้นก็อยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกอุ่นใจ อย่างเมื่อกี้ (MC คนละรอบ) ก็พูดไปแล้ว อย่างการคอยเติมกำลังใจให้กันบนเวทีอะไรงี้ แค่อยู่ด้วยก็รู้สึกอุ่นใจแล้วล่ะ ช่วงนี้ชวนรู้สึกแบบนี้อย่างมากเลยล่ะ
รินริน: ทั้งเมกุซังและเซย์ซังเป็นคนดูชิลๆ สบายๆ รู้สึกชวนประหลาดใจทั้งคู่อยู่แล้ว พอทั้งคู่อยู่ด้วยกันก็เลยดูไปกันไม่ปะติดปะต่อกันเท่าไหร่ เพราะงั้นให้องซังอยู่ด้วยอีกคนก็น่าจะกำลังดีนะคะ
เซย์จัง: (หันไปมองมี่อง) ท่าทางจะรอด
มี่อง: ต้องการ MC สินะ
ซะโฮ: ปีนี้ฉันได้เล่นละครเวทีเรื่อง Yama Inu กับเมกุ ตอนซ้อมบท มันจะมีซีนที่เลียนแบบหมา ซึ่งคนที่มาดูคงจะเก็ตกันนะคะ เป็นซีนที่ให้เล่นเป็นหมาให้สมจริง แล้วทีนี้ นักแสดงท่านอื่นก็จะส่งเสียงโฮ่งๆ ออกมาแบบสมจริงมาก จนเมกุก็ร้องไห้เลยล่ะค่ะ
ทุกคน: เห——–!?
เซย์จัง: เมกู่วววว…
ซะโฮ: เห็นว่ากลัวหมาล่ะ เลยร้องไห้เพราะการเลียนแบบซะงั้น รู้สึกว่าใสซื่อชะมัดเลยล่ะ
มี่อง: เมกุกลัวหมาจริงๆ น่ะแหละ เคยมีครั้งนึงที่ไหนสักแห่ง มีหมาอยู่ที่สนามบิน แล้วมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ติดตัวด้วย พอหมาโผล่มาก็หนีไปไกลโดยที่ทิ้งกระเป๋าเดินทางไว้ ก็ชวนคิดว่าจะเกลียดขนาดไหนล่ะเนี่ย เอ ไม่ใช่เกลียดสิ ต้องกลัวเนอะ
ซะโฮ: แต่พวกเรา (นักแสดง) เป็นมนุษย์นะ แต่ถึงงั้นก็กลัว ยังไงกันเนี่ย
รินริน: ถึงจะดูคูลๆ แต่ข้างในดูน่ารัก เป็นความต่างขั้วดีล่ะค่ะ
ถ่ายรูปรวม
โคมิฮารุ: เมกุมาอยู่ตรงกลางเร็ว~
ซะโฮ: แล้วเมกุเรนเจอร์ไม่เป็นไรเหรอ
นามิน: เมกุเรนเจอร์จะคอยเฝ้ามองเมกุซังจากไกลๆ ค่…(พูดไม่ทันจบ)
โอเมกุ: นามิน! นามิน! เมกุเรนเจอร์อิจิโกะมิรุคุ! (เรียกให้มา)
โคมิฮารุ: จำได้ด้วย
นามิน: ขอโทษนะคะ (แทรกมาข้างหน้า)
มี่อง: เมกุเรนเจอร์มีกี่คนเหรอ? คานะบุนด้วยมั้ย?
โอเมกุ: เมมเบอร์ยังมีแค่นามินคนเดียวน่ะ
มี่อง: งั้นท่าโพสเอาอะไรดี
โอเมกุ: โอเมกุโพสล่ะกัน
ช่วงงานฉลองวันเกิด
โอเมกุ: ขอบคุณนะ ดีใจจัง
มี่อง: จดหมายมาจากคันบาระซังอีกคน เป็นอย่างไรบ้าง
โอเมกุ: กับอากิจังแล้ว ก่อนจะเริ่มละครเวทีแทบไม่มีโอกาสได้คุยกันเลย ด้วยความที่ฉันก็ไม่ค่อยกล้าคุยกันคนอื่นเท่าไหร่ แต่พออยู่ด้วยกันแล้ว ความสดใสของอากิจังทำให้ลดช่องว่างได้ล่ะ อย่างตอนการแสดงรอบสุดท้ายได้แลกจดหมายกันด้วยค่ะ รู้สึกว่าดีจริงๆ ที่คันบาระอีกคนคืออากิจังน่ะ ฉันเองก็ชอบคันบาระของอากิจังเหมือนกัน ฉันเองก็อยากจะพยายามเพื่อให้ยืนบนเวทีละครเวทีด้วยกันหรือได้ยืนเวทีเดียวกันค่ะ
มี่อง: เพราะครั้งนี้เป็นดับเบิ้ลแคสท์นี่เนอะ ต่อไปก็ต้องอยู่ด้วยกันเนอะ
โอเมกุ: อยากเล่นด้วยกันล่ะ
1 ปีในช่วงอายุ 20 ปีเป็นปีแบบไหน?
มี่อง: ใน 20 ปีของเมกุ เป็นปีแบบไหนกันเหรอ?
โอเมกุ: ในหนึ่งปีของอายุ 20 ปี เริ่มจากได้เล่นละครเวที Yamai Inu ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่ได้แสดงร่วมกับนักแสดงที่ไม่ใช่เมมเบอร์ในวง และหลังจากจบ Yama Inu ตอนหน้าร้อนก็ได้ไปทำงานที่ต่างประเทศมากมาย เป็นอะไรที่ดีใจมากๆ เลยล่ะ
ตอนสเตจวันเกิดอายุ 20 ปีเมื่อปีก่อน พูดไปว่า “อยากจะไปหาแฟนๆ ทุกคนที่คอยสนับสนุนกันจากต่างประเทศให้เยอะๆ” แล้วสิ่งนั้นก็สมหวัง รู้สึกว่าดีใจสุดๆ เลย แล้วก็ถึงจะเป็นช่วงเข้าอายุ 21 ปีแล้วก็ตาม แต่การได้แสดง Jingi Naki Tatakai ที่ Hakataza ซึ่งตัวฉันเองก็พูดตอนสเตจวันเกิดอายุ 20 ปีไว้ว่าอยากจะพยายามกับงานแสดงให้มากกว่านี้ เพราะฉะนั้นคิดว่าเป็นปีที่สิ่งที่พูดออกไป สิ่งที่อยากทำนั้นกลายเป็นจริง เป็นปีที่ดีสุดๆ เลยล่ะค่ะ
1 ปีในช่วงอายุ 21 ปีอยากทำให้เป็นปีแบบไหน?
โอเมกุ: พอได้เห็นนักแสดงจากวงน้องสาวทุกคน ทั้งนักแสดงอื่นๆ ที่ร่วมแสดงทั้ง Jingi Naki Tatakai ไม่ก็ Yama Inu แล้วรู้สึกอย่างมากเลยว่า “อ๊ะ ตัวเองเราเนี่ยยังใช้ไม่ได้แฮะ” รุ่นพี่แต่ละคนนั้นเก่งเอามากๆ รู้สึกว่ารุ่นพี่จากวงน้องสาวเนี่ยเท่ชะมัด แล้วก็อย่างสเตจ ‘Boku no Natsu ga Hajimaru’ แล้วก็ได้ไปทัวร์ทั่วประเทศของ AKB48 ก็พบว่ายังมีสิ่งที่ตัวเองขาดอยู่มากมาย เป็น 1 ปีที่สังเกตถึงสิ่งเหล่านี้ เพราะฉะนั้น 1 ปีในช่วง 21 ปี เริ่มจากอยากจะพัฒนาทักษะของตัวเองไปทีละนิดๆ อยากจะยืนบนเวทีให้เยอะๆ แล้วก็อยากลองทำหลายๆ อย่างเพื่อเพิ่มประสบการณ์ของตัวเองให้มากขึ้นไปเยอะๆ ค่ะ
ขอประโยคสำหรับแฟนๆ ที่จัดงานวันเกิดครั้งนี้
มี่อง: ครั้งนี้เป็นครั้งแรก?
โอเมกุ: ใช่ค่ะ เป็นครั้งแรกที่คาแรคเตอร์ของตัวเองกลายมาเป็นแท่งไฟ รู้สึกว่าน่ารักมากๆ เลย เพราะงั้นรู้สึกว่าดีใจสุดๆ ไปเลยล่ะ
มี่อง: เปลี่ยนสีได้ด้วย สุดยอดไปเลยเนอะ
โอเมกุ: สุดยอดเนอะ มีหลายแบบเลยแฮะ มีแบบเยอะจังเลย สุดยอด…
มี่อง: ทุกคนเชียร์ด้วยสีที่ใกล้เคียงกับตัวเองรึเปล่าคะ? (หมายถึงสีเมกุเรนเจอร์)
โอเมกุ: นั่นสินะคะ ทุกคนเชียร์ด้วยสีของตัวเองกัน อย่างตอนยูนิตเพลง Wink no Juudan ถูกแบ่งเป็นสีฟ้าและสีน้ำเงินที่เป็นสีโอชิเมกุ ทุกคนมักจะให้เห็นทิวทัศน์อันงดงามเช่นนี้เสมอ รู้สึกขอบคุณจริงๆ ค่ะ
โอเมกุ: แล้วก็ตอนที่ได้ไปทำงานที่ต่างประเทศในฐานะตัวแทนของ AKB48 พอมองรอบๆ แล้ว นอกจากฉันแล้ว เอ่อ… เต็มไปด้วยเมมเบอร์ที่ได้รับเลือกเป็นเซ็มบัตสึเมมเบอร์… เอ่อ… แล้วก็ ขอเวลาหน่อยนะ (จะร้องไห้) แบบ… รู้สึกว่ามีแค่ฉันที่กลับไม่เอาไหน แต่พอไปต่างประเทศ เห็นพัดของตัวเองมากมายจากแฟนๆ ต่างประเทศทุกคน ทั้งแฟนๆ ที่สนับสนุนกันจากญี่ปุ่นก็ตามมา นั่นทำให้ฉันรู้สึกมีความมั่นใจขึ้นมาค่ะ ขอบคุณนะคะ
โอเมกุ: เพราะฉะนั้น อยากจะพยายามเพื่อสักวันหนึ่งอยากจะไปหลายๆ ที่ในฐานะเซ็มบัตสึเมมเบอร์ แล้วก็อยากพยายามในญี่ปุ่นก็ด้วย อย่างการแสดงเธียเตอร์เอย ทัวร์เอง ไลฟ์ต่างๆ นั้น เพราะมีแฟนๆ ทุกคนถึงสามารถทำมันได้ล่ะค่ะ และตามต่างจังหวัด อย่างเช่นสถานที่เพื่อนและครอบครัวไปหากันไม่ค่อยได้ แฟนๆ ทุกคนก็บอกว่า “จะไปหานะ” แล้วก็มาหากัน รู้สึกขอบคุณจริงๆ ค่ะ
โอเมกุ: ตอนที่ทุกคนช่วยกันร้องเพลงอวยพรวันเกิดเมื่อครู่นี้ก็ รู้สึกว่า “มีแฟนๆ ทุกคนอยู่ด้วยนี่เนอะ” คิดว่าถ้าหากไม่ได้เข้า AKB มาก็คงไม่มีโอกาสที่มีคนมาช่วยอวยพรกันเยอะขนาดนี้แน่นอน รู้สึกว่าดีจริงๆ ที่เข้า AKB และมาได้พบเจอกับทุกคนค่ะ สุดท้ายนี้ คิดว่าทุกคนคงมีความชอบอยู่มากมายกัน แต่จากบรรดาสิ่งเหล่านั้นแล้ว ขอบคุณนะคะที่เลือกเชียร์ AKB48 และทานิกุจิ เมกุ กันค่ะ
มี่อง: เป็นข้อความที่วิเศษเลยล่ะ
โอเมกุ: ขอบคุณนะ
มี่อง: ฉันเองก็ประทับใจเลย
โอเมกุ: เอ๋? จริงดิ? ดีใจจัง
มี่อง: ทำไมจู่ๆ ไม่จริงจังขึ้นมา
โอเมกุ: อ๊ะ จริงด้วยสิ อย่างแบทเทิลเฟส หรือ SHOWROOM ที่ฉันบอกว่าอยากเข้าร่วม ทุกคนก็คอยสนับสนุนกัน จนครั้งนี้ได้ขึ้นแสดงสเตจแบทเทิลเฟสเป็นครั้งแรกล่ะค่ะ ความฝันนี้ ทุกคนก็ช่วยทำให้สมหวังกัน ขอบคุณจริงๆ นะที่ช่วยพยายามเกมกันค่ะ มีความสุขเลยค่ะ
ข้อความหลังจบสเตจ (โอเมกุ, มี่อง)
มี่อง: สเตจวันเกิดโอเมกุตันจบลงแล้วค่า~~~
