คำแปลช่วงพูดคุยของ 4 ตัวละครในแพมเฟลตละครเวที Shoujo YoRHa ver 1.1a ที่แสดงในวันที่ 3-6 ธันวาคม 2020 โดยตัวละครที่ร่วมวงสนทนามีดังนี้
โคอิซึมิ โมเอกะ รับบท No.21 → โมเอปิ
โซโนดะ ไอกะ รับบท No.22 → โซโนะจัง
ทานิกุจิ เมกุ รับบท No.6 → โอเมกุ
โนกุจิ มาโอะ รับบท ครูฝึก → มาโอะจัง
**ตั้งแต่บทความนี้ขอเรียก 教官 (อ่านว่าเคียวคัง) ว่า ‘ครูฝึก’ นะคะ**
ชวนนักแสดงแต่ละคนขบคิดถึงเสน่ห์ของตัวละครแต่ละตัว
— วันนี้จะเป็นการพูดคุยเพื่อเขียนลงแพมเฟลตนะครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
ทุกคน : ค่ะ! ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ!
— เอาล่ะ ว่าด้วยความประทับใจที่มีต่อตัวละครที่ตัวเองเล่น ขอถามจากโคอิซึมิซังก่อนนะครับ
โมเอปิ: No.21 เป็นประเภท Scanner ที่สุขุม แต่ด้านจิตใจก็เป็นพี่สาวแสนอ่อนโยนที่คิดจะปกป้อง No.22 ที่เป็นรุ่นฝาแฝดให้ได้ ซึ่งฉันเองก็อยากจะแสดงออกมาโดยคำนึงถึงความรู้สึกนั้นค่ะ ฉันมีพี่สาวเหมือนกัน เลยเข้าใจบทในมุมมองของน้องสาวที่เป็นฝั่งตรงข้าม แถมฉันยังชอบ ‘ผู้หญิงที่อยากเป็นคนปกป้อง’ ยิ่งกว่าอะไรด้วย เลยทุ่มไปกับการปกป้อง No.22 ที่แสนน่ารักค่ะ
มาโอะจัง: เข้าใจความรู้สึกนั้นเลย! ไอกะจังที่เล่นบท No.22 น่ารักจนฉันเองยังหลงหัวปักหัวปำเลย (หัวเราะ)
— ขนาดครูฝึกยังเอ่ยว่าน่ารักเลย! แต่เอ็นดูมากไปเดี๋ยวจะถูก No.6 หึงหวงเอานะครับ?
โอเมกุ: ครูฝึก….. (จ้องมาโอะจังเขม็ง)
มาโอะจัง: หวา แย่แล้ว โทษทีๆ! (หัวเราะ)
โอเมกุ: (หัวเราะ) แต่ว่าโซโนดะซังน่ารักจริงๆ แหละ ทำเอาอยากปกป้องขึ้นมาเลยค่ะ
โซโนะจัง: ขอบคุณนะคะ (เขินอาย) ได้รับบท No.22 มาตั้งแต่ตอนออดิชั่นแล้ว ถูกบอกมาว่าอิมเมจเข้าค่ะ ฉันถึงจะเป็นลูกคนเดียว แต่ที่จริงก็มีลูกพี่น้องถึง 14 คน แล้วฉันก็เป็นพี่สาวคนโตสุดในนั้นล่ะค่ะ…….
โอเมกุ: เอ๊ะ งั้นเหรอเนี่ย!?
โซโนะจัง: ค่ะ เพราะงั้นถึงจะไม่เข้าใจความรู้สึกคนเป็นน้องสาว แต่ว่ากันตามตรงก็มีมุมที่ดีใจถ้าคนอื่นมาตามใจล่ะค่ะ
ทุกคน: งั้นอ้อนได้เลย! เดี๋ยวจะตามใจให้เอง!
— ต่างกับบทบาทในครอบครัวจากหน้ามือเป็นหลังมือ แถมดูท่าจะได้มาอยู่ตำแหน่งเหมือนในบทที่เล่นอย่างไม่น่าเชื่อด้วยนะครับ เอาล่ะ ต่อไปขอฟังเรื่องเกี่ยวกับครูฝึกที่โนกุจิซังเล่นหน่อยครับ
มาโอะจัง: เพราะตอนออดิชั่นได้เล่นบท No.6 ก็เลยตกใจตอนที่ทราบว่าได้เล่นครูฝึกน่ะค่ะ ทั้งครูฝึกใน ‘Shounen YoRHa’ เอง ทั้งคนสั่งการใน ‘Nier Automata’ เองมีแต่ประเภทตัวสูงสง่าผ่าเผยนี่คะ หนำซ้ำตัวฉันสูง 150 cm แถมในบรรดาคนที่ร่วมงานด้วย ก็เป็นคนที่ตัวเล็กด้วย กระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่มีความมั่นใจเลยค่ะ ว่าท้ายที่สุดแล้วตัวฉันจะเป็นคนนำสมาชิกที่เปี่ยมไปด้วยเอกลักษณ์ได้หรือเปล่า
โอเมกุ: ครูฝึกน่ารัก อยากกอดจัง……..
โมเอปิ: เดี๋ยวๆๆ เสียงในใจของ No.6 หลุดออกมาแล้วนะ! (หัวเราะ)
— (หัวเราะ) ในอีกแง่นึงครูฝึกก็อาจจะเป็นตัวละครภาพลักษณ์เปลี่ยนสุดจากใน ‘Shounen YoRHa’ เลยก็ได้นะครับ
มาโอะจัง: นั่นสินะคะ ตอนนี้ลองแสดงออกมาให้ล้นขึ้นมาอีกหน่อย ขยับไม้ขยับมือให้เยอะขึ้น พยายามอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อให้ดึงความน่าเกรงขามและความน่ายอมรับนับถือในฐานะครูฝึกออกมาค่ะ จะพยายามค่ะ!
— เอาล่ะ แล้ว No.6 ที่เข้าหาครูฝึกอย่างใกล้ชิดล่ะ เป็นอย่างไรบ้าง?
โอเมกุ: No.6 ตั้งแต่แรกแล้วเนี่ย จะบอกว่ามีความคึกระดับไม่ปกติก็ไม่ใช่ จะว่าดูขาดสติก็ไม่เชิง…… ติดภาพว่าเป็นตัวละครที่มีมุมจิตๆ ล่ะค่ะ เพราะเป็นบทประเภทที่ฉันไม่เคยเล่นมาก่อนด้วย เลยยิ่งยากเข้าไปใหญ่ค่ะ ดูคลิป ‘Shounen YoRHa’ ไว้อิงในการปั้นบทค่ะ แต่ว่าพอเทียบกับ ‘Shounen YoRHa’ แล้ว No.6 ในครั้งนี้มีมุมที่ใจเย็นอยู่บ้าง ก็เลยไม่ได้เหมือนกันเปี๊ยบค่ะ เพราะฉะนั้นเลยคิดว่าจะแสดงบท No.6 ในแบบของฉันโดยไม่ยึดติดมากเกินไปค่ะ
— จากโยโกโอะ ทาโร่ซังที่จัดการเรื่องบท หรือมัตสึดะ อิจิไดซังที่กำกับ มีคำชี้แนะหรือคำสั่งในการแสดงแบบไหนมาบ้างครับ?
มาโอะจัง: ที่ประทับใจคือ ถูกบอกมาว่า ถึงโลกในเรื่องจะเป็นอนาคตที่ไกลออกไป มีองค์ประกอบ Sci-Fi เต็มไปหมด แล้วยังมีคำพูดยากๆ อีกเยอะ แต่ก็ไม่อยากให้เอามาเอ่ยออกมาเหมือนเป็นการพูดบทหรือคำศัพท์ออกมาล่ะค่ะ
— ความหมายแบบชัดๆ มันคืออะไรเหรอครับ?
มาโอะจัง: พวกศัพท์เฉพาะ Sci-Fi เนี่ย ถึงแม้จะเป็นคำที่ไม่คุ้นหูสำหรับพวกเรา แต่สำหรับเหล่า YoRHa ที่เป็นแอนดรอยด์แล้ว ถือว่าเป็นคำที่พูดในชีวิตประจำวัน เป็นคำสั่งที่อยากให้พูดออกมาโดยที่เข้าใจความหมายของมันในหัวตัวเองอย่างถ่องแท้ล่ะค่ะ เห็นว่าถ้าไม่ทำแบบนั้นแล้วคนที่เล่นเกมหรือเคยชมละครเวทีเรื่องเก่าๆ จะรู้สึกแปลกน่ะค่ะ
โอเมกุ: คิดว่าน่าจะอยากให้เข้าใจในโลกในเรื่องอย่างลึกซึ้ง และเอ่ยออกมาเป็นคำพูดของตัวเองจริงๆ ไม่ใช่ในฐานะบทของละครล่ะค่ะ
— การถ่ายทอดให้กับแฟนๆ ที่เป็นผู้รับสารก็จะต่างออกไป จะขึ้นกับความตื้นลึกหนาบางในการทำความเข้าใจของผู้แสดงทุกคนสินะครับ อย่างนี้นี่เอง ล้ำลึกจริงๆ เห็นความตั้งใจของโยโกโอะซังกับอิจิไดซังออกมาเลยนะครับเนี่ย
มาโอะจัง: ทั้งโยโกโอะซังทั้งอิจิไดซังใจดีอย่างมากเลยค่ะ ได้เรียนรู้หลายอย่างมาเลยค่ะ จะว่าไปไอกะจัง เรียกอิจิไดซังแบบไหนเหรอ?
โซโนะจัง: เรียกว่า ‘ผู้กำกับ’ ค่ะ อ๊ะ หรือว่าจะเรียกไม่ได้เหรอคะ? (เหงื่อตก)
โมเอปิ: ไม่ๆ เรียกผู้กำกับแบบที่คิดว่าดีแหละ! คิดว่าแบบนั้นดูน่ารักกว่านะ!
— อิจิไดซังเองก็อาจจะยินดีได้นะครับ แล้วคนอื่นๆ เรียกว่าอะไรกันเหรอครับ?
โมเอปิ, โอเมกุ, มาโอะจัง: ‘อิจิไดซัง’ ค่ะ
โซโนะจัง: เอ๊ะ อย่างนี้ผู้กำกับก็ไม่ได้สิคะ?
อิจิไดซังที่ผ่านมา: วิธีเรียกอะไรก็ได้น่า แต่แค่โซโนดะซังเท่านั้นนะ ที่เรียกผู้กำกับน่ะ
โซโนะจัง: เอ๋~!
ทุกคน: (ขำลั่น)
— ต่อจากนี้ก็เรียก ‘ผู้กำกับ’ ต่อไปแบบให้ดูสนิทก็ได้นี่ครับ! แต่ทุกคนในบริษัทดูเป็นกันเองผิดคาด รู้สึกถึงบรรยากาศสบายๆ ในสถานที่ทำงานเลยครับ จะเรียกว่าได้เห็นมุมน่ารักๆ ของเหล่า YoRHa ที่ยามปกติเอาชีวิตไปทิ้งที่สนามรบดีไหม แต่รู้สึกว่าการที่มีมุมน่ารักเนี่ยแหละที่ทำให้ YoRHa ที่แสนเท่นั้นดู ‘เฉิดฉาย’ เลยครับ
โมเอปิ: ไม่รู้ว่าจะพูดชื่อออกมาตรงๆ ดีไหม แต่อย่าง ‘__ilor Moo_’ ไม่ก็ ‘_retty _ur_’ เอง ยามปกติก็เป็นเด็กผู้หญิงน่ารัก แต่เพราะการต่อสู้อย่างเอาจริงเอาจังถึงทำให้ได้เห็นด้านอีกด้านที่เท่ๆ ใช่มั้ยล่ะคะ รู้สึกว่าอะไรแบบนั้นมันดีเลยค่ะ
— เข้าใจเลยครับ ความแตกต่างก็ถือว่าเป็นเสน่ห์สินะครับ ทุกคนเองก็คำนึงถึงมุมนั้นกันใช่ไหมครับ?
มาโอะจัง: ใช่แล้วค่ะ คิดว่าแค่น่ารักอย่างเดียว หรือแค่เท่อย่างเดียวมันไม่ได้ค่ะ
โอเมกุ: อยากดึงความแข็งแกร่งที่มีแต่ผู้หญิงถึงจะแสดงออกมาให้เห็นได้ค่ะ ความแข็งแกร่งด้านจิตใจที่มุ่งมั่นต่อความรู้สึกหรือความเชื่อของตัวเองเนี่ย ฉันคิดว่าบางผู้หญิงอาจจะมีมากกว่าผู้ชายก็ได้นะคะ จะดีใจถ้าว่าถ้าหากคนที่มาชมรู้สึกถึงความแข็งแกร่งและความเท่ที่ว่าได้ค่ะ แน่นอนว่าเหล่าสมาชิกแค่จากตาเห็นก็น่ารักแล้ว จะคาดหวังกันตรงนั้นด้วยก็ได้นะคะ!
— ตื่นเต้นกับการแสดงจริงเลยครับ! ตั้งตารออยู่นะครับ วันนี้ก็ขอบคุณทั้งๆ ที่ยุ่งกับการซ้อมละครนะครับ
ที่มา : หนังสือแพมเฟลตละครเวที Shoujo YoRHa